Natalia Odręga to bohaterka trzeciej części cyklu Magdaleny Wali „ Damy i buntowniczki”. Autorka ma dar do tworzenia ciekawych postaci kobiecych, zwłaszcza tych tytułowych. O ile w dwóch poprzednich częściach królowały prawdziwe piękności, w tej powieści pojawia się panna brzydka, zahukana i sponiewierana. Jest inaczej, ale równie ciekawie.
Sięgając po „Natalię”, warto znać „Mariannę” i „Rozalię”, bo to ułatwia zrozumienie wszystkich wątków i rodzinnych niuansów. Poza tym miło czytać książkę, gdy ma się okazję wrócić do lubianych bohaterów – hrabiostwa Marianny i Michała Sierawskich, Rozalii i Dominika Mierzejewskich . Trochę szkoda, że sama Rozalia (bohaterka poprzedniego tomu) została tu potraktowana mocno marginalnie. Pojawia się na krótko, a i tak niewiele z tego wynika. Rozumiem jednak, że to nie jej osoba była ważna w tej części.
Książkę czyta się znakomicie. Tak jak w całym cyklu, tak i tu pojawiają się ciekawostki z epoki. Magdalena Wala ze znawstwem odmalowała XIX-wieczny Kraków i atmosferę zaborów. Jak na mój gust pod koniec powieści za dużo było fragmentów dotyczących sytuacji politycznej i to odrobinę odwracało uwagę od głównej pary. Za to sama historia Natalii i Szymona bardzo mi się spodobała.

Natalia Odręga to bohaterka trzeciej części cyklu Magdaleny Wali „ Damy i buntowniczki”. Autorka ma dar do tworzenia ciekawych postaci kobiecych, zwłaszcza tych tytułowych. O ile w dwóch poprzednich częściach królowały prawdziwe piękności, w tej powieści pojawia się panna brzydka, zahukana i sponiewierana. Jest inaczej, ale równie ciekawie.
Sięgając po „Natalię”, warto...