Jeszcze wczoraj rano wydawało mi się że książka „Ocalałe” Riley Sager długo będzie dzierżyła palmę pierwszeństwa wśród przeczytanych przeze mnie thrillerów psychologicznych. Jednak dzięki zamieszczonej na stronie grupy z fb recenzji postanowiłem przeczytać książkę Michaela Robothama. Nadchodzi wieczór, biorę do ręki tę książkę i… już po przeczytaniu kilkunastu stron wiem, że przez najbliższych 5 godziny będzie trwała zacięta „walka” o miejsce na podium.
„Raj nie istnieje” to naprawdę wyśmienicie napisana opowieść, która zmusza czytelnika do myślenia i zrewidowania swoich ocen dotyczących funkcjonowania rodziny, wychowania dzieci i wiary. Po raz kolejny w ostatnim czasie czytam książkę w której autor zastosował dwie narracja, i po raz kolejny ten zabieg wyśmienicie się sprawdził. Historia jest opowiadana równocześnie (naprzemiennie rozdziałami) z punktu widzenia dwóch bohaterek, które stanowią swego rodzaju przeciwieństwa. Każda z nich ma swoje głęboko skrywane tajemnice i przeżywa swoje życiowe tragedie, których jednak nie można porównać. Ukrywane sekrety mają jednak znaczący wpływ na przebieg, tempo i kierunek rozwoju przedstawionej historii. Wszystko to razem sprawia, że czytelnikowi bardzo trudno jednoznacznie potępić postępowanie jednej, a jednocześnie nie potrafi do końca współczuć i rozgrzeszyć drugiej. Podczas lektury kilka razy złapałem się na ogarniającym mnie dużym podziwie dla determinacji i przebiegłości Agathy i jednocześnie współczuciu Meghan w związku z przytłaczającą ją skrajną bezsilnością.
Książkę czyta się błyskawicznie dzięki świetnej narracji i perfekcyjnemu stopniowaniu napięcia.

Gorąco polecam!

Jeszcze wczoraj rano wydawało mi się że książka „Ocalałe” Riley Sager długo będzie dzierżyła palmę pierwszeństwa wśród przeczytanych przeze mnie thrillerów psychologicznych. Jednak dzięki zamieszczonej na stronie grupy z fb recenzji postanowiłem przeczytać książkę Michaela Robothama. Nadchodzi wieczór, biorę do ręki tę książkę i… już po przeczytaniu kilkunastu stron wiem,...