"Miłośnica"- to mój pierwszy kontakt z Panią Nurowską. Niby znałam. Wiedziałam co napisała. Ale nie czytałam.Marketing książki "Drzwi do piekła" oraz konkurs LC, zwróciły moją uwagę na tę autorkę. Dzięki wymianie książkowej zdobyłam "Miłośnicę", która bardzo cierpliwie czekała na półce na swoją kolejkę.Okładka,drobny druczek,a nawet tematyka zepchnęły ją na sam koniec kolejki. I już sama nie wiem , czy weszło mi w krew to, że książki , które po pierwszym spojrzeniu odrzucam,tak bardzo później mi się podobają.
"Miłośnica"-to opowieść o Krystynie Skarbek alias Christine Granville, agentce brytyjskiej tajnej służby, niezwykle odważnej Polce, która na kartach historii okryła się kurzem zapomnienia.
Historia jej życia to nie tylko odwaga i walka z okupantem to przede wszystkim urok rzucany na mężczyzn.
"Pewnie dlatego kobiety jej nie lubiły. Mężczyzn intrygowała, lgnęli do niej, czuła się jednak przy nich samotna....Często słychać było jej śmiech.Nie słychać było jej słów."(str5)
Kim była ta drobna, przenikliwa kobieta,która potrafiła rozkochać w sobie mężczyzn,wszędzie tam gdzie się pojawiała?Nie malowała się ani szczególnie nie stroiła , a nie można było oczu od niej oderwać.
"Krystyna nie była bowiem wampem,który świadomie niszczy mężczyzn;ona ich uwodziła, przywabiała w jakiś sobie tylko wiadomy sposób......Oni łapali się w tę erotyczną pajęczynę Uśmiech,spojrzenie z ukosa.."(str 111)
Czy sama szukała miłości? Na pewno ją dawała. Nie jeden oddałby wiele za jedną noc,dzień z nią. Nie dało się bez niej żyć. Jej mężczyźni godzili się nawet na to aby się nią dzielić.
Bez trudu można zauważyć , że Pani agent "uwiodła" również autorkę książki. I wcale się jej nie dziwię. Sama czuję się uwiedziona przez tę osobę. Chce poznać jej losy, dowiedzieć co łączyło ją z mężczyznami, poznać prawdę.Obawiam się , że prawdy nie dowiemy się nigdy. Umarła wraz z nią. A może nawet ona jej nie znała. Żyła w Świecie większych wartości niż jednostka.Czy była szczera sama ze sobą?Czy wiedziała dokąd zmierza? Czy była szczęśliwa?
"To typowe, wszyscy jak jeden twierdzili , że Krystyna była wyjątkowa i w odniesieniu do niej pojawiał się zwykle przedrostek "naj". Najpiękniejsza, najodważniejsza, najbardziej zdumiewająca..ale chyba także najbardziej samotna, jak można sobie wyobrazić"(str 137)
Nie ma w tej opowieści romantycznego zakończenia. I choć bajka kończy się smutno to wypowiedzi na temat bohaterki są bardzo ciepłe.
Nie jest to książka łatwa do czytania, momentami nuży ale Krystyna jak jad zatruwa sobą innych. "Wiesz ..ja chyba jestem chora na Krystynę Skarbek"(str 221). To chyba zaraźliwe, ja również na to choruję. Życzę Wam miłej pandemii. Niech wirus agentki Skarbek rozprzestrzenia się. Była to kobieta warta pamięci. Chwała Marii Nurowskiej, że zechciała tą pamięć przywrócić..

"Miłośnica"- to mój pierwszy kontakt z Panią Nurowską. Niby znałam. Wiedziałam co napisała. Ale nie czytałam.Marketing książki "Drzwi do piekła" oraz konkurs LC, zwróciły moją uwagę na tę autorkę. Dzięki wymianie książkowej zdobyłam "Miłośnicę", która bardzo cierpliwie czekała na półce na swoją kolejkę.Okładka,drobny druczek,a nawet tematyka zepchnęły ją na sam koniec...