To najsłabsza z książek Dicka, którą do tej pory miałem w rękach i prawdę mówiąc nie dałem rady nawet jej dokończyć. Ale, zaraz zaraz, czy to na pewno powieść Dicka? Na okładce jako współautor pojawia się inne nazwisko... nie bardzo znany Ray Nelson i chyba właśnie to wszystko zmienia.
Już raz w tandemie PKD popełnił bardzo zacną powieść przy współudziale Rogera Zeleznego, którą uwielbiam zresztą (Deus Irae)...widać tam idealną symbiozę, bez negatywnego wpływu na styl pisarski, czy też fabułę.
W "Inwazji" coś nie gra od początku - być może to zbyt wczesna twórczość, choć ja raczej byłbym skłonny przychylić się do opcji, że to nie PKD był przodownikiem pracy jeśli o nią chodzi. Może zarysował pomysł, ale czy ostatecznie pisał? Nie wiem.
Styl jest dla mnie czasami prawie nie rozpoznawalny, tak jakby po drodze kilku tłumaczy spaprało robotę a książkę mimo wszystko wydano, chociaż oryginału już nie przypominała.
Jest dziwna i miejscami przegadana.
Cóż, nie wszystko czego dotknął zamieniało się od razu w złoto jak widać....
Dodać mogę, że jest bardzo ładnie wydana (Rebis), z wartą przeczytania przedmową i (z jak zwykle) wspaniale niepokojącymi ilustracjami Wojciecha Siudmaka, lecz dla mnie to zbyt mało....

To najsłabsza z książek Dicka, którą do tej pory miałem w rękach i prawdę mówiąc nie dałem rady nawet jej dokończyć. Ale, zaraz zaraz, czy to na pewno powieść Dicka? Na okładce jako współautor pojawia się inne nazwisko... nie bardzo znany Ray Nelson i chyba właśnie to wszystko zmienia.
Już raz w tandemie PKD popełnił bardzo zacną powieść przy współudziale Rogera Zeleznego,...