Tak naprawdę jestem w trakcie czytania , ale system nie pozwala dzielić się wrażeniami w czasie poznawania tekstu . Upodobanie pana Bryndzy do mowy kwiecistej nieco osłabło , ale dramaturgia scen jest dalej rodem z operetek mydlanych i pachnie balią i mydłem "Jeleń" , albo jak kto woli maglem . Wysokie oceny "dzieł" tego autora nie zaskakują , bo czytających jest wprawdzie sporo , ale nie wystarczy umiejętność czytania i tak zwane "oczytanie" by stać się erudytą . Zacznę od rozdziału 17 , w którym policjanci odwiedzają rodzinę poszkodowanej ( taki eufemizm by nie zdradzić fabuły ) , to scenariusz do niskobudżetowego serialu dla prostaków . Szanuję ludzi prostych , ale prostactwa nie . Ktoś by pomyślał , że przez poprzednie 17 rozdziałów "nasz" autor był bezbłędny - nic bardziej mylnego ; nadużywanie przymiotników , opisy nic nie wnoszące do fabuły , tu muszę rozwinąć ; jeżeli ktoś kładzie zakupy ma czerwonym dywanie w przedpokoju , ten kolor dywanu nie odgrywa żadnej roli w dalszej treści książki i położenie tych zakupów też nie jest istotne , to poco skupiać się nad tym faktem . Bohater wchodzi do domu i wnosi zakupy - koniec . Może położyć je na lodówce , w kiblu ( to miałoby sens , gdyby był wariatem ) , ale opisywanie takiej czynności to grafomaństwo . Dalsza część "walki" z twórczością pana Roberta nastąpi niebawem ....
C.D.
Właśnie przeczytałem to coś . Z początku wydawało mi się , że nie zdzierżę , ale później zaczął mnie śmieszyć infantylizm i wpadki autora . Bo czy wiedzieliście na przykład , co jest finalnym produktem wydobywanym w kamieniołomie ? Oczywiści jak sama nazwa wskazuje .... glina . Kiedy autor chce nas postraszyć wywołuje burzę . Sama fabuła przypomina "straszne" opowieści na obozie skautowskim jedenastolatków .
Nie czytajcie "tego" , bo mimo wartkiej akcji , jak woda w kiblu , to strata czasu .
P.S.
Na stronie pana Bryndzy przy wyborze języka : jest pasztuński , rosyjski , hinduski , chorwacki , czeski , bośniacki , azerski ale jakoś naszego nie ma szkoda bo Polacy to znacznie większy rynek wydawniczy niż Afganistan czy Bośnia .

Tak naprawdę jestem w trakcie czytania , ale system nie pozwala dzielić się wrażeniami w czasie poznawania tekstu . Upodobanie pana Bryndzy do mowy kwiecistej nieco osłabło , ale dramaturgia scen jest dalej rodem z operetek mydlanych i pachnie balią i mydłem "Jeleń" , albo jak kto woli maglem . Wysokie oceny "dzieł" tego autora nie zaskakują , bo czytających jest wprawdzie...