Długo zwlekałam z „zaprzyjaźnieniem się” z tym autorem. Niestety chyba jednak słusznie. Sięgnęłam po jego książki z czystej ciekawości – wszak ostatnio wszędzie pełno Pana Mroza. Co chwilę premiera jakiejś nowej książki – ostatnio nawet chyba poradnik na temat pisania wydał… 😊 Miałam już wręcz wrażenie, że „otwieram lodówkę, a tam Mróz” 😊

0️⃣1️⃣
Pierwsza wpadła mi w ręce „Nieodnaleziona”.

„Dziesięć lat po zaginięciu narzeczonej, Damian Werner jest pewien, że nigdy więcej jej nie zobaczy. Pewnego dnia trafia jednak niespodziewanie na ślad ukochanej – ktoś zamieszcza jej zdjęcie na jednym z profili spotted, szukając dziewczyny.
Werner jest gotów przyjąć, że to przypadkowe podobieństwo, spotter wgrywa jednak drugie zdjęcie. Zdjęcie, które zrobił jej sam Werner na kilka dni przed zaginięciem – i którego nikomu od tamtej pory nie pokazał.
Kto szuka dziewczyny? I czy to naprawdę ona pojawiła się po dziesięciu latach?
Damian znał swoją narzeczoną od dziecka, spędzali ze sobą każdą chwilę. Szukając odpowiedzi na kolejne pytania, odkrywa jednak, że nie wiedział o niej wszystkiego...”
/opis z portalu czytelniczego/

ℹ️

Pierwsze, co zniechęca już na samym początku to ilość pozytywnych komentarzy i mini-recenzji na okładce. Takie nachalne wręcz reklamowanie się – „patrzcie, moje książki czytają ludzie nawet poza granicami Polski! Wow!”
Niestety pomimo tylu pozytywnych opinii innych pisarzy i dziennikarzy mojej pozytywnej oceny ta książka nie zgarnie. Już tłumaczę dlaczego…
Cała historia do pewnego momentu wydawała się mieć spory potencjał; wszystko napisane przystępnym językiem, skierowane do średnio-wymagającego czytelnika, ale generalnie niezłe. Niestety im dalej tym gorzej. Mróz stworzył historię całkowicie niemożliwą do zaistnienia (a nie jest to książka sci-fi), zachowania bohaterów zupełnie niewytłumaczalne, a całość obsypana wieloma błędami.

❗️❗️❗️SPOILERY będą poniżej – zatem ostrzegam!!!!!!!!!
Taka na przykład Kasandra – kobieta maltretowana przez męża, regularnie bita i poniżana, która niby chce ratować synka i uciekać gdzie pieprz rośnie przed przemocą domową - jako metodę / sposób na ucieczkę wymyśla sobie tak pokręcony, dziwny plan, latami czeka na nadarzającą się okazję…. Naprawdę łatwiej byłoby jej zrealizować tysiąc innych scenariuszy.

Kolejna rzecz – Kasandra nie ma prawa znać szczegółów z życia Damiana i jego narzeczonej, a jednak skądś taką wiedzę posiada (i to bardzo szczegółową).

Następny absurd: Damian nie dość, że nie rozpoznał głosu narzeczonej, nie połapał się jeśli chodzi o wygląd. Ja rozumiem, że można mieć sobowtóra, ale żeby jeszcze ta osoba miała identyczną barwę głosu…?

No i jeszcze jedno - Kasandrę mąż kontrolował na każdym kroku. Nie miała życia. Nie mogła sama prowadzić auta. Obserwował ją w pracy. Kiedy akurat go nie było w pobliżu - donosili na nią jego pracownicy...ale jednak, jakimś cudem ukryła przed nim, że ma kochanka... Wtf?!

❗️❗️❗️KONIEC SPOILERÓW

Co do tej książki – nie ma co się zbytnio rozpisywać, bo lektura po prostu nie jest tego warta. Niestety. Czekałam na jakiś przełom, na wyjaśnienie tych wszystkich nieścisłości….i nie doczekałam się.
Niektórym ludziom jednak się podobało. Na jednej z grup czytelniczych pewna pani w odpowiedzi na mój negatywny komentarz napisała, że „jej tam się podobało”. Poprosiłam o uzasadnienie – co konkretnie jej się podobało. Ona na to „a bo szybko się czyta”. Dziękuję – nie mam już pytań… 😊😉

Długo zwlekałam z „zaprzyjaźnieniem się” z tym autorem. Niestety chyba jednak słusznie. Sięgnęłam po jego książki z czystej ciekawości – wszak ostatnio wszędzie pełno Pana Mroza. Co chwilę premiera jakiejś nowej książki – ostatnio nawet chyba poradnik na temat pisania wydał… 😊 Miałam już wręcz wrażenie, że „otwieram lodówkę, a tam Mróz” 😊

0️⃣1️⃣
Pierwsza wpadła mi w ręce...