"Na zęby Paszczy" to jedna z najbardziej niesamowitych i porywających trylogii jaką kiedykolwiek czytałam i po lekturze dwóch tomów tkwię w niewysłowionym i nieustającym zachwycie nad kreacją krwawego i okrutnego świata z ugruntowanym system wierzeń, włoskim klimatem kojarzącym się z Wenecją, niezapomnianymi bohaterami, nieoczekiwanymi i przyspieszającymi bicie serca zwrotami akcji, niekonwencjonalnymi i zabawnymi przypisami, absolutnie rozbrajającymi, pełnymi ironii dialogami oraz wieloma nieszablonowymi fabularnymi rozwiązaniami, które potrafią wprawić w stan niedowierzania, frustracji, zdumienia i obezwładniającego czytelniczego uniesienia.

Co ciekawe "Bożogrobie" zaczyna się podobnym niecodziennym i skrajnym porównaniem/zestawieniem jak tom 1 nadając ton całej powieści, trzymając w rosnącym napięciu od pierwszej do ostatniej strony, nie dając ani chwili wytchnienia, z każdym rozdziałem jeszcze bardziej podkręcając i przyspieszając akcję do niewyobrażalnych wręcz rozmiarów przeszywającego na wskroś crescendo.

A w końcówce Jay funduje takie zawrotne tempo i tyle rozmaitych zawirowań, perturbacji, intryg i odkryć, że już w ogóle nie można się od lektury oderwać, tkwiąc w permanentnym i nieuniknionym stanie przytłaczającej i bolesnej niepewności o los ukochanych bohaterów. Już dawno żadna powieść fantasy mnie aż tak nie wciągnęła swoim niezaprzeczalnym magnetyzmem i nie dostarczyła tak dużej dawki adrenaliny, niebezpiecznych przygód oraz pochłaniających bez reszty silnych wrażeń. Czasem nie wiadomo czy ma się ochotę Mister Kristoffa zachwalać czy przeklinać! ;)

O samych fantastycznych bohaterach można napisać tomy, ze wspaniale wykreowaną, wielowymiarową główną bohaterką Mią na czele, z którą nie sposób się nie identyfikować, a jej losów nie śledzić z zapartym tchem. Podziwiam ją za jej niezłomność, lojalność, wytrwałość i wrażliwość, dzięki którym jej postać ogarniętej w pełni uzasadnionym pragnieniem zemsty, bezwzględnej zabójczyni nabiera ludzkich i realnych cech. Chociaż nie życzę nikomu jej się narazić i stanąć na drodze, bo dla wrogów nie ma żadnej litości.

Nie mogłabym również pominąć Pana Życzliwego, czyli kota, który nie jest kotem, bo z całą pewnością to jeden z najbardziej przedziwnych, tajemniczych, oryginalnych i wyrazistych nie-bohaterów, jakiego miałam niewątpliwą przyjemność i prawdziwy zaszczyt poznać!

Mimo, że poszczególne części składowe trylogii pojawiły się w rozmaitych odsłonach w wielu innych powieściach fantasy, to jednak Kristoffowi udało się jakimś cudem nadać całości autorskiego pazura, niewątpliwego, zarówno drapieżnego, jak i ujmująco poetyckiego charakteru, dzięki czemu zafundował czytelnikom prawdziwe odświeżenie gatunku, na dodatek potrafiąc w najbardziej niespodziewanym momencie danego tomu autentycznie poruszyć, zahipnotyzować i rozbroić.

Jak tylko będzie dostępny trzeci tom w oryginale, to od razu się w swój egzemplarz zaopatrzę, bo czekanie z całą pewnością nie jest moją mocną stroną. Po wielokroć warto mieć w swoich zbiorach tak wyjątkową trylogię-perełkę!

“She'd grown up inside books. No matter how dark life became, shutting out the hurt was as easy as opening a cover."

"Na zęby Paszczy" to jedna z najbardziej niesamowitych i porywających trylogii jaką kiedykolwiek czytałam i po lekturze dwóch tomów tkwię w niewysłowionym i nieustającym zachwycie nad kreacją krwawego i okrutnego świata z ugruntowanym system wierzeń, włoskim klimatem kojarzącym się z Wenecją, niezapomnianymi bohaterami, nieoczekiwanymi i przyspieszającymi bicie serca...