Archanioł Gabriel przeciągnął wzrokiem po okazałych budynkach najwyższego kręgu Królestwa. Stojąc tak przy oknie swojej posiadłości, zastanawiał się nad wyprawą, którą skierował w sfery poza czasem. Jego myśli wędrowały w głowie niczym latawce rzucone na wiatr. A co jeśli wyprawa nie ma sensu? Co wtedy? Czy wszyscy wrócą? Co za Daimonem Freyem? Co znajdą na końcu drogi? O ile w ogóle znajdą. Nie dał rady już stać przy oknie i zatracać się w spekulacjach. Podszedł do biurka, z szuflady wyciągnął kartkę papieru z kałamarzem i zaczął spisywać rozkazy.

Co do drugiego tomu "Bram Światłości", to mam co do tej pozycji bardzo ambiwalentne odczucia. Z jednej strony jestem na tak, a z drugiej czuję, że mogło być lepiej pod względem fabularnym. Zaletą tego tomu jest język powieści, jakim posługuję się autorka. Jest plastyczny nie tylko w opisach lokacji, ale i w ukazywaniu myśli i odczuć postaci. Momentami wręcz na granicy poezji. Maja Lidia Kossakowska znakomicie odnajduję się w mitologiach różnych kultur, więc nie mogło zabraknąć użycia tych motywów i tym razem. Przez większość czasu książka oscyluję na granicy fantasy i powieści awanturniczo-przygodowej. Są chwilę, kiedy brnie przez nią z szybkością światła, ale i są takie, które zwyczajnie nudzą.

I w ten oto sposób można przejść do wad, a tych troszkę się nazbierało. Fabuła niestety nie posunęła się za bardzo do przodu od czasu pierwszej części. Wszystko sprawia wrażenie jakby utkwiło w miejscu i nie kwapiło się do kolejnego kroku naprzód. Kolejnym minusem jest przesyt akcji. Według mnie nie sprawdza się to za dobrze i potęguję coś w rodzaju zapchajdziury. Nie specjalnie spodobały mi się co niektóre rozwiązania fabularne i dodatkowe wątki. Chwilami szwankują też dialogi. Cała historia mogłaby się zmieścić nawet w jednym tomie, ale cóż - autorka ma widocznie inne plany. Nie jestem ani specjalnie zachęcony do trzeciego tomu, ani też odstręczony. Patrząc na to z boku odnoszę wrażenie, iż mogłoby być lepiej, choć całość stoi na dobrym poziomie. Opowieść opowieścią, ale przydałoby się zakończyć to wszystko z gracją i ze smakiem.

Archanioł Gabriel przeciągnął wzrokiem po okazałych budynkach najwyższego kręgu Królestwa. Stojąc tak przy oknie swojej posiadłości, zastanawiał się nad wyprawą, którą skierował w sfery poza czasem. Jego myśli wędrowały w głowie niczym latawce rzucone na wiatr. A co jeśli wyprawa nie ma sensu? Co wtedy? Czy wszyscy wrócą? Co za Daimonem Freyem? Co znajdą na końcu drogi? O...