Może zacznę swoją recenzję od zacytowania Moniki - Rozumiem, że glina musi mieć problemy osobiste, że musi być po rozwodzie, że musi popijać. To rozumiem. Ale dlaczego musi być idiotą, który nie wie kto to Wyczółkowski czy Sapkowski to tego już nie rozumiem.

W pełni zgadzam się z Moniką i miedzy innymi stąd moje lekko ambiwalentne odczucia.
Powieść jest dobrze skonstruowana, czyta się przyjemnie, choć momentami miałem nieodparte wrażenie, że czytam kryminał rodem z PRL-u. Świetny policjant, ale głąb, jego partner nie dość, że zwykły cham (odzywki na poziomie trzepaka) to jeszcze damski bokser i do tego jakaś Klaudia Kał, jakiś fekal rock, Kiszka Kartoflana...
Jezu, czy to miało śmieszyć ? Jeżeli tak, to chyba mam jakieś inne poczucie humoru.
Zakończenie dość naciągane i raczej mało prawdopodobne, choć z drugiej strony w kontekście całości nie powinno dziwić.

To moje drugie spotkanie z autorem. Po "Żmijowisku" liczyłem jednak na coś więcej.

Może zacznę swoją recenzję od zacytowania Moniki - Rozumiem, że glina musi mieć problemy osobiste, że musi być po rozwodzie, że musi popijać. To rozumiem. Ale dlaczego musi być idiotą, który nie wie kto to Wyczółkowski czy Sapkowski to tego już nie rozumiem.

W pełni zgadzam się z Moniką i miedzy innymi stąd moje lekko ambiwalentne odczucia.
Powieść jest dobrze...