Warto się zapoznać chociażby dla pięknego języka który jest tutaj używany.

Warto się zapoznać chociażby dla pięknego języka który jest tutaj używany.

Jeśli ktoś da radę przebrnąć przez meandry staropolszczyzny będzie miał ubaw przy czytaniu każdej strony. Rzeczpospolita Kitowicza - kraj opojów, obiboków, awanturników, sejmików odbywanych tylko dla towarzyskich korzyści, przekupnych sądów, niekończących się uczt, pojedynków, studenckich psot,dewotek wszelkiej maści. Kitowicz był wspaniałym, bardzo czujnym obserwatoreem swojej epoki, miał też okazję przyglądać się wielu osobistościom Rzeczpospolitej połowy XVIII wieku i miał niezwykły dar i ogromną cierpliwość, żeby to wszystko opisać. Poza przyjemnością czytania jego dzieła trzeba tez pamietać, że jest to bogate źródło wiedzy o tamtych czasach. I nie opuszcza mnie myśl, że gdyby Kitowicz żył dzisiaj wśród nas, to o swoich rodakach i Rzeczpospolitej napisałby prawie to samo, o czym najdobitniej niech świadczy pierwsze zdanie z "Opisu obyczajów": "Najpierwsza wiara w Polszcze panująca była za Augusta III i jest dotychczas, acz ozięblejsza, katolicka rzymska" :-)

Jeśli ktoś da radę przebrnąć przez meandry staropolszczyzny będzie miał ubaw przy czytaniu każdej strony. Rzeczpospolita Kitowicza - kraj opojów, obiboków, awanturników, sejmików odbywanych tylko dla towarzyskich korzyści, przekupnych sądów, niekończących się uczt, pojedynków, studenckich psot,dewotek wszelkiej maści. Kitowicz był wspaniałym, bardzo czujnym obserwatoreem...

Niezrównany ks. Kitowicz... natknęłam się na książkę podczas pisania pracy licencjackiej i nie wyobrażałam sobie później, by nie skorzystać z tego żywego źródła również przy szlacheckiej magisterce:)) Wielokrotnie cytowany ksiądz Jędrzej na stałe zapisał się w tradycji obyczajowości polskiej.

Niezrównany ks. Kitowicz... natknęłam się na książkę podczas pisania pracy licencjackiej i nie wyobrażałam sobie później, by nie skorzystać z tego żywego źródła również przy szlacheckiej magisterce:)) Wielokrotnie cytowany ksiądz Jędrzej na stałe zapisał się w tradycji obyczajowości polskiej.

Nie czytało mi się łatwo, zwłaszcza że nie wszystkie rozdziały dotyczyły zagadnień dla mnie interesujących, np. o XVIII-wiecznej palestrze. Ale już rozdział o wychowaniu dzieci - niezwykle zajmujący:)

Nie czytało mi się łatwo, zwłaszcza że nie wszystkie rozdziały dotyczyły zagadnień dla mnie interesujących, np. o XVIII-wiecznej palestrze. Ale już rozdział o wychowaniu dzieci - niezwykle zajmujący:)

zdarzały się fragmenty bardzo ciekawe, jak również i te które są kompletnie niezrozumiałe dla współczesnego polaka

zdarzały się fragmenty bardzo ciekawe, jak również i te które są kompletnie niezrozumiałe dla współczesnego polaka

Doskonałe źródło historyczne przedstawiające obraz obyczajów polskich w czasach współczesnych autorowi.

Doskonałe źródło historyczne przedstawiające obraz obyczajów polskich w czasach współczesnych autorowi.

Jędrzej Kitowicz (1727/8 – 1804) - polski ksiądz, historyk i pamiętnikarz, o którym w Wikipedii jest napisane:
"...Jest autorem dwóch niedokończonych dzieł, które pisał w Rzeczycy prawdopodobnie na podstawie wcześniejszych notatek i obserwacji Trybunałów w Piotrkowie. 'Opis obyczajów za panowania Augusta III' był pierwszą próbą syntetycznego ujęcia obyczajowości epoki saskiej w Polsce; 'Pamiętniki, czyli Historia polska' (częściowo wydane być może w wersji zniekształconej przez wydawcę w 1840, w całości w 1971) stanowiły kronikę lat 1743-1798, ze szczególnym uwzględnieniem konfederacji barskiej. Prace Kitowicza, szczególnie 'Opis obyczajów...', mają zarówno wartość literacką, jak i historyczną. Jego sądy o czasach mu współczesnych były bardzo krytyczne i bardzo bogate w szczegóły..."

Tytułowe "za panowania Augusta III" tzn w latach 1733 – 1763, kiedy to królem Polski był August III Sas (1696 - 1763),syn Augusta II z saskiej dynastii Wettynów i Krystyny Eberhardyny Bayreuckiej.

O autorze istotne szczegóły podaje we "WSTĘPIE" Roman Pollak (s. XVII):
"...Około połowy 1771 r. Kitowicz opuszcza szeregi konfederacji (barskiej - przyp. mój)... ..i w październiku tegoż roku.. ..wstępuje do Seminarium Misjonarzy w Warszawie, mając lat 43 z górą.... ..Jedna z przeszkód było to, że Kitowicz nie miał ukończonych szkół średnich...".

Pod koniec „Wstępu' Pollak zauważa (s. XLIX):
„Jako autor 'Opisu..' jest Kitowicz w pierwszym rzędzie historykiem naszej przedrozbiorowej obyczajowej kultury, którą utrwalił w skali nierównie szerszej, niż ktokolwiek inny przed nim...”

Zaczyna Kitowicz od wiar „jakie były w Polszcze za Augusta III”. A było ich, według niego dwanaście (s. 4 i następne):
„........Najpierwsza wiara w Polszcze panująca była za Augusta III i jest dotychczas, acz ozięblejsza, k a t o l i c k a r z y m s k a. Druga, od niepamiętnych czasów zadawniona, pełno wszędzie swoich wyznawców mająca, ż y d o w s k a. Trzecia, później z tureckiego państwa wprowadzona w małej liczbie bo tylko w Łucku na Wołyniu i w Haliczu na Podolu K a r a i m ó w... …..Czwarta wiara - l u t e r s k a, piąta - k a l w i ń s k a... ..Szósta wiara - m a h o m e t a ń s k a, ta zaś gniazdo swoje ma na Litwie, wprowadzona od Witolda, książęcia litewskiego, który kilkadziesiąt familij tatarskich sprowadził z półwyspu krymskiego i tam ich osadził, nadawszy niektóre grunta dziedzicznym prawem, które do dziś dnia posiadają. Siódma - s c h i z m a t y c k a grecka; ta się znajdowała pod panowaniem Augusta III na Podlasiu w Drohiczynie, w dobrach słuckich książąt Radziwiłłów, w Litwie i na Rusi po wielu miejscach. Ósma f i l i p o w c ó w; ta się znajduje na Rusi tylko i w małej liczbie; ma to być jeden gatunek z kwakrami o których zaraz. Dziewiąta - m a n i s t ó w albo k w a k r ó w, którzy się lokowali koło Gdańska i w samym Gdańsku. Dziesiąta - f a r m a s s o n ó w.. (chodzi o wolnomularzy - przyp. mój).. ..powiadają, że ta ich kompania nie do wiary należy, tylko jest jak konfraternia.. .Ku końca panowania Augusta III przybyła do Polski sekta jedenasta - c i a p c i u c h ó w
(frankistów – przyp. mój)... ..Dwunastą wiarą albo raczej powszechną niewiarą można nazwać d e i s t ó w. Ci odrzucają naukę objawienia, przeto wszystkimi religiami zarówno pogardzają mniemając, ze światło rozumu dosyć jest zdolne do objaśnienia człowieka między wyborem złego i dobrego....”

Proszę Państwa o ponowne przeczytanie powyższego wypisu. Czy nic Państwa nie zdziwiło? Przecież ten niewykształcony, zakłamany katolicki księżulo bredzi o kwakrach, masonach i frankistach, a nie zauważa prawosławnych. Ba, on jest super oszustem, on nawet nie wspomina o unitach. Ubogi ksiądz któremu polepszyło się gdy został proboszczem z Rzeczycy wszystko jest gotów napisać, by się podlizać swoim zwierzchnikom. Przypominam, że mówimy o latach 1733 - 63.
Prozelityzm prozelityzmem, lecz Kitowicz może wciskać kit analfabetom. Polecam pierwszą publikację z brzegu:
http://www.prawoslawie.pl/prawoslawie/o-prawoslawiu/prawoslawie-w-polsce/
Czytam tam:
„..Car Rosji korzystając z osłabienia Rzeczypospolitej wymógł na królu Auguście II reaktywację prawosławnego biskupstwa mohylewskiego. Król aktem z 1720 roku przywrócił swobody wyznaniowe prawosławnej ludności i reaktywował biskupstwo mohylewskie.
Kościół unicki dążył do całkowitej likwidacji prawosławia, a możliwość taką dawała mu ustawa sejmowa z 1733, roku która zakazywała niekatolikom dostępu do urzędów centralnych i lokalnych. Jeszcze wcześniejsza ustawa z 1717 roku odbierała prawo do publicznego odprawiania nabożeństw i wznoszenia świątyń. Rosja wielokrotnie interweniowała w sprawy Kościoła prawosławnego w Rzeczypospolitej..."

Nie da się nie zauważyć, że ani restrykcje polskie, ani sowieckie wiary prawosławnej nie zniszczyły, więc poczynania Kitowicza wzbudzają, w najlepszym przypadku, żenadę. Przypomnę, że znaleźli się zdrajcy, którzy założyli w 1596 roku, w wyniku Unii Brzeskiej, Kościół Unicki zachowujący obrządek prawosławny, lecz podporządkowujący się Rzymowi.
Po takim doświadczeniu odechciało mnie się czytać gryzmoł księżula. Na pohybel czarnym!

Jędrzej Kitowicz (1727/8 – 1804) - polski ksiądz, historyk i pamiętnikarz, o którym w Wikipedii jest napisane:
"...Jest autorem dwóch niedokończonych dzieł, które pisał w Rzeczycy prawdopodobnie na podstawie wcześniejszych notatek i obserwacji Trybunałów w Piotrkowie. 'Opis obyczajów za panowania Augusta III' był pierwszą próbą syntetycznego ujęcia...