W prologu dowiadujemy się, co się stało z niejakim Lichotą, ochroniarzem szczecińskiego gangstera o ksywie Malecha. Stało się w gabinecie psycholog Mileny Korcz, która potem zniknęła. Szuka jej policja, szuka emerytowany podinspektor Dariusz Suder, któremu psycholog pomagała wydobyć się z traumy po ciężkim zranieniu i stracie rodziny, opisanymi w poprzedniej części cyklu. Dlaczego Milena jest objęta programem ochrony świadków? Czy coś jej grozi?

Powieść jest jeszcze bardziej przegadana niż pierwsza część. Suder-narrator trochę mniej detalicznie opisuje każdą swoją czynność, to znaczy gdy dokądś wchodzi, na przykład, nie relacjonuje, że najpierw włożył klucz do zamka, potem go przekręcił, nacisnął klamkę itd. Za to w kolejnych epizodach, które tworzą fabułę, żaden szczegół nie uchodzi jego uwadze, bez względu na to, jaki wpływ mają owe wydarzenia na rozwój akcji. Może to i sympatyczne, że z równą pieczołowitością podchodzi do pracy młodego ratownika w niemieckich termach, jak i do biznesowo-gangsterskiej kariery Machały, tyle że na mnie ta rozwlekłość nie robi dobrego wrażenia. Ale jeszcze gorsze jest to, że po wielu scenach Suder-narrator nie może się powstrzymać od filozofowania na temat tego co właśnie się wydarzyło. Pomijając nawet jakość tych przemyśleń, czasami aż biją one po oczach swoją małą wiarygodnością lub co najmniej niestosownością. Najbardziej zirytowało mnie wymądrzanie bohatera po pierwszej ognistej scenie miłosnej.

Tak jak w Niepamięci, intryga kryminalna byłaby w Niewiadomej, moim zdaniem, dużo bardziej strawna, gdyby nie była tak obficie podlana mało apetycznym sosem.

W prologu dowiadujemy się, co się stało z niejakim Lichotą, ochroniarzem szczecińskiego gangstera o ksywie Malecha. Stało się w gabinecie psycholog Mileny Korcz, która potem zniknęła. Szuka jej policja, szuka emerytowany podinspektor Dariusz Suder, któremu psycholog pomagała wydobyć się z traumy po ciężkim zranieniu i stracie rodziny, opisanymi w poprzedniej części cyklu....