"Latanie wcale nie jest takie dobre. Może to i wolność, ale krótka".

Ależ zostałam zaskoczona. Zaskoczona samą formą tej książki oraz jej lapidarnością. Smaczku tej lekturze dodała także informacja o tym, że historia w niej opisana jest oparta na prawdziwych wydarzeniach. Ten tytuł dostarczy wam wiele emocji i wiele refleksji.

Agnieszka Lis to z wykształcenia pianistka i dziennikarka. Uczy muzyki, gry na fortepianie, prowadzi zajęcia dla dzieci oraz warsztaty kreatywnego pisania. Autorka poczytnych powieści, publikowała także swoje teksty w branżowych czasopismach muzycznych.

Gdy Grzegorz miał kilka lat, jego i matkę opuścił ojciec, będący dla bohatera autorytetem. Z biegiem czasu, Grzegorz coraz gorzej dogaduje się z nadopiekuńczą matką, popadając w coraz gorsze kłopoty. Nie kończy szkoły, uzależnia się od używek. Kroczy prostą drogą do autodestrukcji.

Myślę, że wielu czytelników może poczuć zaskoczenie formą literacką, jaką obrała Agnieszka Lis, gdyż ta książka składa się wyłącznie z dialogów. Nie ma w niej rozdziałów, czy jakichkolwiek opisów, jest tylko rozmowa za rozmową. Przyznam, że początkowo konwencja ta nie wywarła na mnie zbyt dobrego wrażenia, jednak w miarę rozwoju toku akcji, przyzwyczaiłam się do takiej formy. Warto wspomnieć przy tym, że największą trudność w odbiorze sprawiało mi przeskakiwanie od sceny do sceny bez typowych, prozatorskich przejść.

"Latawce" to książka o przyczynie i skutkach traumy z dzieciństwa. Historia Grzegorza dla którego odejście ojca kładzie się cieniem na całym późniejszym życiu pokazuje w niezwykle obrazowy sposób, jak mocno na rozwój dziecka wpływa rozstanie rodziców. Dorastanie w dysfunkcyjnej rodzinie wywołuje problemy w dorosłym życiu, a brak stabilizacji pogłębia zagubienie bohatera. To pełny obraz tego, jak narastające frustracje rzutują na podejmowane decyzje w późniejszych latach naszego życia.

Obserwując życie Grzegorza i jego decyzje, czytelnik ma wrażenie staczania się wraz z bohaterem na samo dno. Ta historia jest wyczuwalnie autentyczna dzięki dwóm elementom – faktom, na jakich została oparta oraz dzięki formie jej przedstawienia, jakiej podjęła się Agnieszka Lis. Nie spodziewałabym się, że pod taką kolorową okładką kryje się tak przejmująca opowieść o tym, że każdy z nas chciałby mieć skrzydła.

https://www.subiektywnieoksiazkach.pl/

"Latanie wcale nie jest takie dobre. Może to i wolność, ale krótka".

Ależ zostałam zaskoczona. Zaskoczona samą formą tej książki oraz jej lapidarnością. Smaczku tej lekturze dodała także informacja o tym, że historia w niej opisana jest oparta na prawdziwych wydarzeniach. Ten tytuł dostarczy wam wiele emocji i wiele refleksji.

Agnieszka Lis to z wykształcenia pianistka i...