„Sługa magii” spod pióra amerykańskiej pisarki, Mercedes Lackey, długo wisiał na mojej liście książek do przeczytania. Głównym powodem, dla którego tytuł ten znalazł się na owym zestawieniu był wątek M/M.
Przez statystyczną rzadkość powieści LGTB na tle innych, „Sługa magii” oceniany jest tak przychylnie. Zdecydowanie zbyt przychylnie.
Książka rozczarowała mnie pod wieloma względami. Zacznijmy od najważniejszego: bohater główny. Vanyel Ashkevron, syn nieczułego tyrana, posiadacza ziemskiego, najzwyczajniej w świecie irytuje.
Autorka sprezentowała nam ofiarę losu, kliszowatą do granic wytrzymałości. Czytamy jedynie, jak to zły świat okrutnie potraktował biednego Vana, albo zanurzamy się w szambie jego przebrzmiałych od emocji przeżyć wewnętrznych (czyt. ciągle rozczulanie się). Poza tym, chłopak jest zwyczajnie bezbarwny.
Taki sam jest wspomniany wyżej związek miłosny. Między młodzieńcami nie ma chemii, a ich relacja ewoluuje zbyt szybko.
Mówiąc o prędkości i czasie… Słabo zaznaczony w treści książki. Panuje tu chaos; czytelnik często sam domyślać się musi, jak umiejscowić wydarzenia na osi czasu.
Jeżeli bohaterowie są pionkami, to fabuła byłaby planszą, po której się poruszają. Plansza „Sługa magii” kuleje. Prawie nie istnieje. Jej resztki oscylują wokół rozterek miłosnych głównego bohatera i konsekwencjach jego głupoty.
Zalety? Książka jest krótka i prędko się ją czyta.
Mam nadzieję, że w następnych częściach autorka rozwinie skrzydła!

„Sługa magii” spod pióra amerykańskiej pisarki, Mercedes Lackey, długo wisiał na mojej liście książek do przeczytania. Głównym powodem, dla którego tytuł ten znalazł się na owym zestawieniu był wątek M/M.
Przez statystyczną rzadkość powieści LGTB na tle innych, „Sługa magii” oceniany jest tak przychylnie. Zdecydowanie zbyt przychylnie.
Książka rozczarowała mnie pod wieloma...