Pan Wilk i tajemnice tajemnic

Jak komuś spodobała się 1 część wie w co idzie dalej czytając... Ale nie jest to nudne....

Jak komuś spodobała się 1 część wie w co idzie dalej czytając... Ale nie jest to nudne....

Pokaż mimo to

Nie przeczytałam pierwszej części i być może przez to moja opinia nie będzie bardzo obiektywna, ale mnie ta powieść nie zachwyciła i wcale nie mam tu na myśli dosadnego języka, po postu czegoś mi tu zabrakło, jakiegoś "drugiego dna"...owszem są tu momenty refleksyjne, metafizyczne, ale dla mnie tak jakby na siłę...

Nie przeczytałam pierwszej części i być może przez to moja opinia nie będzie bardzo obiektywna, ale mnie ta powieść nie zachwyciła i wcale nie mam tu na myśli dosadnego języka, po postu czegoś mi tu zabrakło, jakiegoś "drugiego dna"...owszem są tu momenty refleksyjne, metafizyczne, ale dla mnie tak jakby na siłę...

Pokaż mimo to

II - Pan Wilk i tajemnice tajemnic

" - Wilk, nie unoś się i nie gniewaj, ale do Graya masz daleko. Czytałam pobieżnie, ale chyba zarówno w urodzie, jak i w dolarach...
- Jaki kraj, taki Gray - westchnąłem." :D

W poprzedniej części bezpośredniość tematów była na wysokim poziomie szoku.
W tej części mniej znaczy więcej.
Mniej scen wyuzdanego seksu ale jak był, był bez przedmiotowości.

Za to więcej przemyśleń, rozmów, spotkań ze znajomymi a ma to sens.
Lanie wody? Nie - dobre spoiwo całości.
Nawet udało się autorowi przemycić temat metafizyki.

Czy ta część spiłowała pazur? Tak i nie.
Warto przekonać się samemu ale kto zaczął przygodę z Panem Wilkiem niech ją dociągnie do finału.

II - Pan Wilk i tajemnice tajemnic

" - Wilk, nie unoś się i nie gniewaj, ale do Graya masz daleko. Czytałam pobieżnie, ale chyba zarówno w urodzie, jak i w dolarach...
- Jaki kraj, taki Gray - westchnąłem." :D

W poprzedniej części bezpośredniość tematów była na wysokim poziomie szoku.
W tej części mniej znaczy więcej.
Mniej scen wyuzdanego seksu ale jak był, był bez...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pan Wilk stał się dużo spokojniejszy. Pierwsza część bardzo śmiało przekraczała granice tabu, pragnień i zmysłów. W tej za to króluje spokój, poszukiwanie siebie, a nawet próby życiowej filozofii. I ten spokój wcale nie przeszkadza tej książce, wprost przeciwnie - bardzo wciąga i też doskonale smakuje.

Pan Wilk stał się dużo spokojniejszy. Pierwsza część bardzo śmiało przekraczała granice tabu, pragnień i zmysłów. W tej za to króluje spokój, poszukiwanie siebie, a nawet próby życiowej filozofii. I ten spokój wcale nie przeszkadza tej książce, wprost przeciwnie - bardzo wciąga i też doskonale smakuje.

Pokaż mimo to

W porównaniu z pozostałymi tomami zdecydowanie najspokojniejszy i bardziej refleksyjny. Nie brakuje typowych Wilkowych opowieści, ale jakoś ten nieujarzmiony sex zszedł na dalszy plan. Smutniejsza ta część, ale ma swój urok.

W porównaniu z pozostałymi tomami zdecydowanie najspokojniejszy i bardziej refleksyjny. Nie brakuje typowych Wilkowych opowieści, ale jakoś ten nieujarzmiony sex zszedł na dalszy plan. Smutniejsza ta część, ale ma swój urok.

Pokaż mimo to

Druga część również klasa:)

Druga część również klasa:)

Pokaż mimo to

W poprzedniej części Pan Wilk mnie upił, w tej chciał mnie upalić. w drugiej części Ona (bezimienna) odzyskała imię, znaczy że wielka miłość wygasła a podobno "true love never ends". poza tym Pan Wilk dalej szuka szczęścia ale z mniejszym entuzjazmem, już się wyszumiał, już go gonienie za króliczkiem zmęczyło a może tylko udaje, że się z przygodnego seksu wyleczył.

W poprzedniej części Pan Wilk mnie upił, w tej chciał mnie upalić. w drugiej części Ona (bezimienna) odzyskała imię, znaczy że wielka miłość wygasła a podobno "true love never ends". poza tym Pan Wilk dalej szuka szczęścia ale z mniejszym entuzjazmem, już się wyszumiał, już go gonienie za króliczkiem zmęczyło a może tylko udaje, że się z przygodnego seksu wyleczył.

Pokaż mimo to

--------------------------------------------------------------------------------
https://martawsrodksiazek.blogspot.com/2017/10/pan-wilk-i-tajemnice-tajemnic-jarosaw.html
--------------------------------------------------------------------------------
Najważniejszy dzień w życiu człowieka to dzisiaj. Wczoraj już było, jutra jeszcze nie ma, a każde dzisiaj może być ostatnim.

Każde spotkanie z Wilkiem jest inne. Możemy się spodziewać ciętego języka i mnóstwa humoru w jego stylu, ale nigdy nie można mieć pewności co do tego, jak nas zaskoczy autor. Drugi tom przygód Wilka jest pełen emocji i głębszych refleksji. Zdziwieni?

„Pan Wilk i tajemnice tajemnic” totalnie mnie zaskoczyło. Owszem spodziewałam się dobrej zabawy i dozy Wilka w wilku, jednak mieszanka, jaką serwuje nam Jarosław Wilk w drugiej odsłonie swej powieści, zaskakuje zarówno wysokim poziomem elementów dobrze znanych czytelnikom jego przygód, choćby specyficznym poczuciem humoru, jak i wprowadzeniem do powieści nowych elementów, które idealnie wpisują się w charakter drugiego tomu.

(..czyli to sponsoring
jezu- wkurzyłem się - jak, kurwa, Grey tej piździe dziewiczej będącej dokładnie w wieku Matyldy kupił kompa, samochód, opłacił siłownię i kilka innych rzeczy, to był romantyczny gest, tak? a jak kurwa Wilk z Wrocławia kupuje dziewczynie sukienkę , bo Czajkowski na to zasługuje, to jest sponsoring, tak? co to za pojebana logika?........Jaki kraj, taki Grey.......!

Nadal jest wesoło, sprośnie i gorąco jednak całość ma dojrzalszy charakter. Wilk nie traci na wyrazistości, a jego rozważania na temat własnych osiągnięć życiowych dodają nutkę zadumy i lekko nostalgiczne tło całości. Jednak nie przeważa nad całością, co daje genialny efekt. Niby Wilk ten sam, a jednak trochę inny, dojrzalszy. Chyba bardziej wole tę odsłonę jego osobowości.



Podążając drogą do odkrycia tajemnic życia, jego sensu i znaczenia Wilk pozostaje sobą i nadal w swoim stylu rozprawia się ze stereotypami kobiecych zachowań. Obrywa się trochę naiwnym lolitkom i zazdrośnicom. Cały czas jest twardym facetem, który nie bawi się w związki i nie schodzi poniżej oczekiwań co do swoich partnerek.

Jednak coś w tym wszystkim się zmienia.
Pojawia się element, który zaburza odbiór Wilka jako całość poznaną w pierwszej odsłonie jego historii. Są to rozmowy dwóch istnień, których wiedza wykracza poza to, co wiemy. Ich rozważania zmuszają nas do ponownej analizy postaci Wilka. Dzięki temu nadnaturalnemu elementowi książka zyskuje głębie i inny wymiar. Całość staje się nie tylko dobrą rozrywką, ale również daje możliwość refleksji.

- Paradoks. Człowiek całe życie odporny na wiarę w końcu uwierzył. W miłość.

- Normalne. Ludzie, choć ułomni, są z natury dobrzy, a najbliżej dobra są wtedy, gdy kochają.

Są kobiety, ale nie w takich ilościach, jak w części pierwszej. Mniej imprez i picia a więcej ... życia. To chęć do życia i wyciąganie nauki z każdej sytuacji, napędzają tę część wilczych przygód. W tle otrzymujemy mozaikę z humoru i miłości dającą nam idealnie skomponowaną historię, która ma to coś i jest jakaś, a to wszystko sprawia, że będzie niezapomniana. Będziemy się śmiać, wzruszać i zastanawiać nad sensem a to idealna reklama dla tej powieści, która jest świetnie skonstruowaną całością nie dającą się zapomnieć.


Mocną stroną powieści jest narracja, która poprowadzona w prosty sposób daje nam wrażenie słuchania historii dobrego kumpla. Pełna ironii i lekkości opowieść napisana z ogromną dozą humoru. Wielka metamorfoza głównego bohatera połączona ze znakomitym piórem Wilka daje pochłaniająca nas historię, dającą jeszcze większy apetyt na to, co czeka nas w kolejnych tomach. Jeśli pokochaliście pierwszą część, zatracicie się w drugiej z wielkim ukłonem w stronę autora, który nie tylko utrzymał poziom debiutu, ale również wyniósł swą drugą powieść na wyżyny, stawiając sobie poprzeczkę bardzo wysoko, dając czytelnikowi nadzieje na kolejne spotkanie z Wilkiem pełnym emocji, humoru i ciętego języka.

Zawsze powtarzałem, że choć w Polsce urodziwych dziewczyn nigdzie nie brakuje, to właśnie Wrocław wiedzie w tej kwestii prym.

Powieść dla każdego czytelnika lubiącego prawdziwe historię, ceniącego poczucie humoru i potrafiącego zrozumieć sarkazm. Nie znajdziecie tu lukru, jest mocno, dosadnie i zabawnie, po męsku i z nostalgią.

--------------------------------------------------------------------------------
https://martawsrodksiazek.blogspot.com/2017/10/pan-wilk-i-tajemnice-tajemnic-jarosaw.html
--------------------------------------------------------------------------------
Najważniejszy dzień w życiu człowieka to dzisiaj. Wczoraj już było, jutra jeszcze nie ma, a każde dzisiaj może być...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie podzielam zachwytów książką. Jest wulgarna co mi nie Przeszkadza, jednak niestety w sposób budzący mój niesmak.
Typowy niezależny facet, który im dłużej jest sam tym bardziej chce być z kimś i tym mniej może...
Monotematyczny, choć wykazujacy czasem przemyślenia i zagłębienia nurtujące go tematu.

Nie podzielam zachwytów książką. Jest wulgarna co mi nie Przeszkadza, jednak niestety w sposób budzący mój niesmak.
Typowy niezależny facet, który im dłużej jest sam tym bardziej chce być z kimś i tym mniej może...
Monotematyczny, choć wykazujacy czasem przemyślenia i zagłębienia nurtujące go tematu.

Pokaż mimo to

Pan Wilk tak jak i w poprzedniej części trylogii mieszka w Wilczkowie sam, kocha swoją córkę, nie stroni od dobrej kuchni, wina, kobiet i wypadów z kolegami. I tym razem nie zabraknie jego ciętego języka, ciekawych historii i kolejnych przedstawicielek płci pięknej. Czy cokolwiek uległo zatem zmianie? Zmienił się Wilk, więc tak naprawdę zmieniło się wszystko.

Nie tak dawno miałam okazję podzielić się z Wami wrażeniami po lekturze książki Pan Wilk i kobiety, erotyka, który zrobił na mnie jak najbardziej pozytywne wrażenie. Bez wahania sięgnęłam po drugi tom serii, spodziewając się lektury bezproblemowej w odbiorze, o jasno określonej tematyce i nieskomplikowanym przebiegu. Czy to dostałam? Mówiąc językiem Wilka, dałam się zrobić w... Sami wiecie co. I w ogóle tego nie żałuję.

Nie będę ani trochę oryginalna pisząc, że charakter drugiej części mocno mnie zaskoczył. O ile Wilk w poprzednim tomie niemal rzucał się na kolejne nieznajome, by zatapiając się w nich zapomnieć o tym, co go boli, tak w Tajemnicach tajemnic nastąpiła znacząca zmiana w jego postrzeganiu internetowych znajomości. Zastanawiałam się, czy i kiedy nastąpi u bohatera przesyt w tej materii, i dostałam odpowiedź. Nie oznacza to, że ten pan nagle postanowił odkryć uroki celibatu (trochę oksymoron, zwłaszcza gdy pisząc te słowa myśli się o tym konkretnym mężczyźnie), ale z poszukiwań kandydatek na sam seks troszkę rozszerzył wariant możliwości. Zresztą na oddzielną uwagę zasługują te (nieliczne) kobiety, które tym razem poznał nasz czterdziestoczterolatek. Odchyły, które prezentowały, kazały mi się zastanowić nad kobiecą naturą, a raczej nad ludźmi w ogóle. Czy Wilk wyszedł z tych znajomości cało? Sięgając po lekturę przekonacie się, że mogło być z tym różnie.

To nie jedyna różnica między tymi dwoma tomami. Tym razem klimat z zaskakującego i po części rozrywkowego zmienił się zasadniczo w bardziej nostalgiczny, by nie powiedzieć wręcz smutny. Tak, czytając fragmenty o kobietach, z którymi kiedyś spotykał się Wilk i o tym, jak potoczyło się ich życie, nie było mi do śmiechu. Sam bohater przeżył również chwile na tyle trudne, by czytelnik poczuł gdzieś w środku bolesne ukłucie po uświadomieniu sobie, że ten zegarek z okładki może wskazywać za pięć dwunasta również dla niego. Podobnie jak w poprzedniej części tak i tutaj oprócz rozdziałów z pierwszoosobową narracją głównego bohatera mamy fragmenty z punktu widzenia kogoś innego. Tym razem głos zabierają dwa byty z innego wymiaru, wyjątkowo zainteresowane ziemską wędrówką Wilka. Chociaż to, co mówiły, dopełniało w pewien sposób treści książki i współgrało z jej klimatem, to osobiście wolałam Mruka i jego krzywe teksty z poprzedniego tomu.

Autor tą książką nie tylko zafundował swojemu bohaterowi zmianę w priorytetach, ale również przemycił parę istotnych informacji, które jeszcze bardziej dezorientują co do charakteru zwieńczenia trylogii. Czego można spodziewać się po Wilku tam i z powrotem? Tego dowiemy się już w przyszłym miesiącu. Jedno jest pewne - możliwe jest absolutnie wszystko.
www.cprzeczytalam.pl

Pan Wilk tak jak i w poprzedniej części trylogii mieszka w Wilczkowie sam, kocha swoją córkę, nie stroni od dobrej kuchni, wina, kobiet i wypadów z kolegami. I tym razem nie zabraknie jego ciętego języka, ciekawych historii i kolejnych przedstawicielek płci pięknej. Czy cokolwiek uległo zatem zmianie? Zmienił się Wilk, więc tak naprawdę zmieniło się wszystko.

Nie tak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to