Effi po ukończeniu siedemnastego cyklu wreszcie może uważać się za dorosłego obywatela - a przynajmniej mógłby, gdyby nie miał w sobie niewłaściwych genów, które odbierają mu ten tytuł, oraz wiążące się z nim przywileje. Podekscytowany nowymi możliwościami, od razu wyrusza w pogoni z ogromnym kosmoodpadem, jednak gdyby postępował chociażby odrobinę mniej pochopnie, być może udałoby mu się uniknąć całego ciągu konsekwencji wiążących się z tym wybrykiem.

Okazuje się, że kosmoodpad, który chciał sobie przywłaszczyć był tak naprawdę komórkami organizmów, a co za tym idzie, zakazany przez Federację i wystawiony do natychmiastowej destrukcji. Chłopak jednak zafascynowany możliwościami, które niesie za sobą jego sprzedaż, nie baczył na konsekwencje i od razu chciał zabrać go na swój statek. Niestety moment przed przyczepieniem go do pojazdu, obiekt zostaje zdezintegrowany, jak i kamper, do którego główny bohater miał zamiar go przenieść.

Utrata domu nie byłaby taka straszna, gdyby nie to, że w środku znajdowała się jego matka, po której największą pozostałą cząstką okazało się jej serce. Effi zapragnął zrobić wszystko, byleby tylko przywrócić ją do żywych, dlatego też pod wpływem impulsu zabiera to, co zostało z jego rodzicielki i rusza do miejsca, w którym można znaleźć jedyne pozostałe laboratoria biologiczne - na Duat, planetę, którą dawniej nazywano Ziemią. Chłopak jednak nie zdawał sobie sprawy, że będzie mu dane zmierzyć się z tak wieloma przeciwnościami losu. Znalazł się na kompletnie innej planecie, o której wszystko co wiedział, okazało się być tylko naszpikowanymi kłamstwem lub dawno nieaktualnymi informacjami z trójsieci. Czy chłopakowi uda się uratować matkę? Kogo spotka podczas swojej misji? Jak wiele będzie musiał przecierpieć, żeby zrobić chociażby maleńki krok w swoim planie? Tego i wielu innych rzeczy dowiecie się czytając tę książkę!

Muszę przyznać, że na samym początku po prostu nie mogłam wkręcić się w fabułę i mimo iż naprawdę starałam się jakoś swobodnie poruszać po całej tej akcji, po prostu nie potrafiłam zmusić się do czytania więcej niż sześć stronic na dzień- wiem, totalna tragedia. Jednak nagle, gdzieś około trzydziestej strony wszystko zaczęło się rozkręcać, a książka stała się dla mnie tak samo interesująca jak w momencie, gdy razem z wami starałam się odgadnąć jej tożsamość.

Bardzo trudno było mi zaakceptować głównego bohatera, którego od samego początku miałam za uzależnionego od internetu nastolatka, który nie potrafiłby nawet napełnić szklanki wody bez pomocy urządzeń elektrycznych, jednak moje zdanie zaczęło się zmieniać, gdy Effi w końcu dotarł na Ziemię no i... musiał zmierzyć się z światem, w którym nie ma sieci. Wiem, że obecnie dla wielu wiadomość, że na planecie, którą dawniej zamieszkiwali ludzie nie ma internetu, podczas gdy w całym Układzie Słonecznym było go aż nadto; jest czymś niepojętym, jednakże muszę przyznać, że czytanie o jego zmaganiach zapewniło mi naprawdę wiele radości i sprawiło, że zaczęłam się zastanawiać "Czy gdybym znajdowała się w jego czasoprzestrzeni, to też powierzyłabym swoje życie maszynom?".

Zazwyczaj nie sięgam po tego typu książki, ponieważ już dużo wcześniej nastawiłam się, że nie będę wykraczać swoimi wymaganiami czytelniczymi poza naszą planetę, a tu proszę- załapałam się na podróż po całym Układzie Słonecznym! Powiem wam, że miło było zrezygnować na chwilę z standardów i otworzyć się na coś nowego, co okazało się być naprawdę bardzo kreatywną i niepowtarzalną opowieścią!

Być może niektórzy z was wiedzą, że nie mam najlepszych przeżyć zafundowanych przez polskich autorów, jednak tym razem pan Marcin Szczygielski zdołał zaskoczyć mnie w pozytywnym tego słowa znaczeniu i jestem więcej niż pewna, że jeszcze kiedyś zdecyduję się przeczytanie jego twórczości.

Cała recenzja: https://1stowarzyszenieksiazkoholikow.blogspot.com/2017/11/serce-neftydy-marcin-szczygielski.html

Effi po ukończeniu siedemnastego cyklu wreszcie może uważać się za dorosłego obywatela - a przynajmniej mógłby, gdyby nie miał w sobie niewłaściwych genów, które odbierają mu ten tytuł, oraz wiążące się z nim przywileje. Podekscytowany nowymi możliwościami, od razu wyrusza w pogoni z ogromnym kosmoodpadem, jednak gdyby postępował chociażby odrobinę mniej pochopnie, być może...