Brittainy C. Cherry to jedna z tych autorek, po których książki mogę sięgać w ciemno. Mam za sobą już cztery jej książki, przede mną jeszcze dwie – oby mi się udało je przeczytać w tym roku. Ale najpierw muszę się w nie zaopatrzyć :D Niektórzy z Was mogą się zdziwić, że wstawiam recenzję czwartego tomu serii Żywioły, a przecież nie było trzeciego! Tak, bo pozwoliłam sobie w innej kolejności je przeczytać :D Jak więc wypada „Siła...” w porównaniu z dwoma pierwszymi? ;)

Każda historia napisana przez B.C. Cherry jest przepełniona emocjami, porusza jakiś ważny temat. W przypadku „Siły, która ich przyciąga” nie jest inaczej. Skoro już w prologu pojawiają się łzy, to co dalej? Autorka od razu rzuca nas na głęboką wodę i sprawia, że czujemy smutek i ból. Potem pojawia się nadzieja i radość. Innymi słowy – typowa Cherry.

Znajomość Lucy i Grahama zaczyna się dość... hmm niby zwyczajnie, ale jednak nietypowo. Poznają się... na pogrzebie. A właściwie po. Miłość od pierwszego wejrzenia? Nie tędy droga ;P Pierwszy powód jest oczywisty (ale go nie zdradzę), a po drugie – nie znajdują oni od razu wspólnego języka. No bo jak go znaleźć, kiedy się usłyszy, że jest się świrniętym? Przyznam, że lubię, historie, w których mamy możliwość śledzić rozwój znajomości bohaterów. Nie lubię takiego obrotu spraw, że poznają się, dwie randki i bum – już zakochani po uszy. Bo w życiu nie zawsze tak jest. Częściej właśnie wszystko dzieje się stopniowo.

Nie mam pojęcia, czy Brittainy sprawia to radość, czy co jest grane, ale zauważyłam, że ona wprost uwielbia rzucać swoim bohaterom kłody pod nogi. Z drugiej strony, dzięki temu nie wiadomo czego się spodziewać. Jest strach o to, co wydarzy się dalej, ale i ciekawość. Nie raz i nie dwa nieźle mnie zaskoczył obrót wydarzeń i to mnie jeszcze bardziej zmuszało, żeby czytać dalej :D

Lucy i Graham to przeciwieństwa. I to chyba największe z możliwych. On – poukładany, spokojny, wyważony, wszystko musi przekalkulować i przemyśleć, a ona? Roztrzepana, energiczna, wszędzie jej pełno, żyje chwilą. Lucy jest do tego stopnia pozytywna i zakręcona, że niekiedy to nawet może irytować :D Ale... przyjaźń z tą dziewczyną byłaby wspaniała i trwała. Bo ona tak łatwo nie poddaje się w walce o tych, na których jej zależy.

„Siła, która ich przyciąga”, tak jak wspomniałam wyżej – jest przepełniona emocjami. Przewija się przez nią cała ich gama. Smutek, strach, łzy, cierpienia, nadzieja, radość, euforia. Miłość. Ta książka, to przepiękna historia o walce z przeszłością, o próbie zmiany swojego życia na lepsze, nie tylko dla tych, których się kocha, ale też dla siebie. Opowiada również o tym, jak wiele potrafi zmienić pojawienie się w codzienności człowieka ktoś, kogo trzeba chronić i kochać, troszczyć się i opiekować. A o tych, których się kocha, czasami trzeba walczyć, bo nic, co dobre, nie przychodzi łatwo i – ot tak.

Zdaję sobie sprawę z tego, że ta recenzja wyszła mi nieco chaotyczna, ale wierzcie mi, ciężko mi opisać swoje odczucia w taki sposób, aby nic nie zaspoilerować. Mam jednak nadzieję, że udało mi się przekazać Wam to, co chciałam. Po skończeniu tej książki nadal utrzymywałam, że moim ulubionym tomem Żywiołów, jest ten pierwszy - „Powietrze, którym oddycha”. A teraz? Szczerze powiedziawszy – sama nie wiem. „Siła, która ich przyciąga” jest najcieńsza spośród całej czwórki, ale w pewnym sensie chyba najbardziej do mnie przemówiła. Możliwe, że to dlatego, że bardzo lubię motyw, który jest tutaj poruszony.
zabookowanyswiatpauli.blogspot.com

Brittainy C. Cherry to jedna z tych autorek, po których książki mogę sięgać w ciemno. Mam za sobą już cztery jej książki, przede mną jeszcze dwie – oby mi się udało je przeczytać w tym roku. Ale najpierw muszę się w nie zaopatrzyć :D Niektórzy z Was mogą się zdziwić, że wstawiam recenzję czwartego tomu serii Żywioły, a przecież nie było trzeciego! Tak, bo pozwoliłam sobie w...