Czy pozostaje się patriotą, kiedy opuszcza się własny kraj? Adam Mickiewicz udowadnia, że nawet będąc za granicą można widzieć swoje miejsce pochodzenia jako piękne, po prostu dlatego, że jest własne, a tym samym najbardziej przyjazne.
"Pan Tadeusz" to po pierwsze książka niezwykła w swej budowie - jako osobie lubiącej język, prosto napisana epopeja narodowa, ale jednocześnie o dopracowanej budowie trzynastozgłoskowca, wręcz mnie sama w sobie ekscytowała.
Wartości niespotykane już tak właściwie w literaturze współczesnej, w takim jasnym przekazie jak tutaj - warto znać własne korzenie, pochodzenie, a na miejsce, w którym się urodziliśmy, zawsze da się spojrzeć przychylnym okiem, nawet jak nadciągają mody z zachodu.
W książce nie brakuje wątków komicznych, odnoszących się do wyraźnie zarysowanych postaci. Spójrzmy na Telimenę, która w rozmowie mówi o tym, czego to nie ma w swoim biurku, a w rzeczywistości chyba nie istnieje chyba żadne biurko; kiedy czytałam o obsesji na punkcie much Wojskiego, w pierwszej chwili pomyślałam, i nie chcę tu nikogo urazić, że jest niedorozwinięty; to jak Mickiewicz poleciał z fantazją pisząc, że Zosia miała tak jasne włosy i oczka, że w nocy musiała z nich wyjmować ćmy, bo był to lepszy wabik niż świece, przebija już chyba wszystko.
Ciężko mi oddać w słowach, jak miły wpływ miała na mnie ta książka, bo nie jestem jak Mickiewicz, ale z pewnością wyróżnia się na tle wszystkiego, co przeczytałam. Dla mnie to głównie bardzo ciepłe spojrzenie na różnych ludzi, przy jednoczesnym niestaraniu się o zakrycie ich wad. "Jestem człowiek, sam własnych kaprysów się boję". Autor nikogo nie potępia, łagodzi spory, i pokazuje Polakom, że nadzieja jest w Napoleonie ... i ich zjednoczeniu. Może to nadal aktualne?

"I ja tam z gośćmi byłem, miód i wino piłem,
A com wiedział i słyszał, w księgi umieściłem."

Na "Pana Tadeusza" polecam zarezerwować sobie jakiś wolny czas, o ile to możliwe, bo przez to, że nie mogłam przeczytać go od razu i bardzo mi się to wydłużyło, nie było już w pewnym momencie aż takiego czaru i chciałam to po prostu skończyć. Ale to już chyba uroki lektur.

Czy pozostaje się patriotą, kiedy opuszcza się własny kraj? Adam Mickiewicz udowadnia, że nawet będąc za granicą można widzieć swoje miejsce pochodzenia jako piękne, po prostu dlatego, że jest własne, a tym samym najbardziej przyjazne.
"Pan Tadeusz" to po pierwsze książka niezwykła w swej budowie - jako osobie lubiącej język, prosto napisana epopeja narodowa, ale...