I cóż ja mogę zrobić z taką powieścią? Z jednej strony opowieść wciąga, bo nic tak nie przykuwa uwagi, jak rozwiązywanie wcześniej zapodanych zagadek, twisty fabularne oraz rozwijanie postaci bohaterów i świata przedstawionego (tutaj bez rewelacji). Z drugiej jednak są cały czas niedociągnięcia i umiejętne manipulowanie uwagą czytelnika. Bo np. główna zagadka powieści - kto zrobił zamach na Branda? Sytuacja została pozostawiona w takim miejscu, że nic nie wiadomo, mógł to być ktokolwiek. Ale jeżeli wykluczyć wszystkie liniowe możliwości, to co pozostaje? No właśnie, nie trudno się domyślić, stawiam skrzynkę Guinessa przeciwko krowim plackom, że rozwiązanie będzie takie, że zamachu dokonał B. Jeszcze nie ruszyłem "Ręki Oberona", ale będę zaskoczony, jeżeli będzie inaczej.
W każdym razie niewątpliwie świetnie się czyta, tylko muszę wyłączyć szare komórki, bo im więcej myślę o świecie przedstawionym, tym mnożą się nieścisłości, dziury logiczne i deus ex machina.
"Znak jednorożca" kończy się fajnym twistem.
PS Aha, po trzech tomach już mogę stwierdzić z przekonaniem graniczącym z pewnością - opisy przejść są beznadziejne, nie mam pojęcia, czym się ludzie zachwycają.

I cóż ja mogę zrobić z taką powieścią? Z jednej strony opowieść wciąga, bo nic tak nie przykuwa uwagi, jak rozwiązywanie wcześniej zapodanych zagadek, twisty fabularne oraz rozwijanie postaci bohaterów i świata przedstawionego (tutaj bez rewelacji). Z drugiej jednak są cały czas niedociągnięcia i umiejętne manipulowanie uwagą czytelnika. Bo np. główna zagadka powieści - kto...