Powieść jeszcze lepsza niż świetnie przyjęty " Czarny manuskrypt". Kryminał najwyższej próby. Fabuła dzieje się tym razem wiosną roku 1933. Radca Christian Abell powraca do Wolnego Miasta Gdańska. Prowadzi tu śledztwo w sprawie samobójstwa bogatego żydowskiego przedsiębiorcy i kolekcjonera dzieł sztuki w jednej osobie, Saula Rottenberga.
Początkowo wszystko wskazuje na samobójstwo. Tropy wiodą w stronę niejasnych powiązań ofiary ze skorumpowanymi władarzami Sopotu. Ale Abell w drugim tomie nic nie traci ze swoich walorów, którymi uwodził nas w poprzedniej książce. Jest wnikliwy i inteligentny, nie daje sobie w kaszę dmuchać, odkrywa rzeczy niewidoczne dla innych. W złożonym śledztwie nic nie jest oczywiste. Wkrótce giną kolejni członkowie rodziny Rottenbergów. Autor umiejętnie miesza tropy i budując zaskakującą intrygę do ostatniej strony trzyma nas w niepewności. Który z możliwych motywów okaże się decydujący? Korupcja? Czy może wewnętrzne rozdzwięki w rodzinie Rottenbergów? A może rozwiązania trzeba szukać w zaginionych arcydziełach malarskich lub tajemnicach Kabały?
" Martwy błękit" czyta się z zapartym tchem. To znakomicie skonstruowana i napisana powieść. Znajdziecie na jej stronach wszystkie cechy charakterystyczne dla stylu Bochusa. Intryga kryminalna poprowadzona jest inteligentnie, oferując nam zaskakujący finał.
Postaci głównych bohaterów są żywe i prawdziwe, z charyzmatycznym i nieco zgorzkniałym Abellem w roli głównej. Ta postać niesie zresztą całą książkę. Abell to nowy typ bohatera w rodzimym kryminale: oczytany,
interesujący się sztuką, o szerokich horyzontach, a jednocześnie trochę tajemniczy i zgorzkniały w życiu osobistym. Charyzmatyczna, świetnie napisaną i oryginalna postać. Podobnie jak kolejny mój ulubieniec, drugoplanowy wachmistrz Kukulka, lojalny do bólu i bezpardonowy w działaniu. Następnym wyróżnikiem jest pieczołowicie oddane tło epoki. Widzimy oczami przedwojenny Sopot i Gdańsk, chodzimy urokliwym i uliczkami, odwiedzamy restauracje, w których podają goldwassera, kraby i zeppeliny. A jednocześnie słyszymy pomruk nadchodzącej dziejowej burzy, która wkrótce obróci w perzynę cały ten iddyliczny świat eleganckch willi i przystrzyżonych gazonów.
Właśnie wprowadzenie do literatury,jakby nie było rozrywkowej - realiów epoki i historycznych wydarzeń uważam za wartościowe novum tej prozy. Wartością dodaną są także smaczki związane z Kabałą, sztuką czy samym Sopotem. Jak zwykle zwraca uwagę język autora- klarowny, przejrzysty i dojrzały.
I ostania uwaga. W książce pojawia się wątek romansów. Nie brakuje w nim erotyki ani namiętności, a jednak podany jest lekką, delikatną kreską.Mam wrażenie, że Abell dojrzewa wraz z rozwojem tego romansu.
"Martwy błękit" to znakomita powieść dla bardziej wymagających czytelników. Z niecierpliwością czekać będę na kolejne przygody Christiana Abella

Powieść jeszcze lepsza niż świetnie przyjęty " Czarny manuskrypt". Kryminał najwyższej próby. Fabuła dzieje się tym razem wiosną roku 1933. Radca Christian Abell powraca do Wolnego Miasta Gdańska. Prowadzi tu śledztwo w sprawie samobójstwa bogatego żydowskiego przedsiębiorcy i kolekcjonera dzieł sztuki w jednej osobie, Saula Rottenberga.
Początkowo wszystko wskazuje na...