Metafora naszej cywilizacji, wstrząsający obraz.
Książka, o której nie przestaję myśleć po skończeniu czytania, odkrywam kolejne warstwy i dna. Zasługuje w pełni na miejsce na liście 101 polecanych tytułów.
Historia "demokracji": Najpierw w szpitalu pojawia się kilkanaście osób, wszyscy uważają się za towarzyszy niedoli. Próbują wyłonić spośród siebie reprezentanta.
Kiedy zjawia się tłum, ludzie dzielą się na warstwy: samozwańcza "elita rządząca", dysponująca przemocą i nie wachająca się jej użyć, terroryzująca resztę poprzez przejęcie tego co najważniejsze: jedzenia; przeciętni ludzie zajmujący w salach swoje łóżka; i śpiący na korytarzu, dla których zabrakło miejsca, nie mający nic swojego. Pojawia się nierówność, bezlitosne traktowanie ludzi, których spotkało to samo nieszczęście (czyniące wszystkich równymi), wyzysk, nierówny podział dóbr, które należą tak samo do wszystkich. Dla jedzenia "normalni" ludzie robią wszystko, nie istnieje etyka ani godność. Nikt nie staje w obronie drugiego.
Kiedy miarka się przebiera, ma miejsce "rewolucja" - z rąk uciskanych ginie herszt bandy. Teraz uciskani czują się w obowiązku przejąć rządy i sprawiedliwie dzielić żywność.


Dla niewidzących zmienia się wszystko. Drugiego człowieka nie ocenia się już po wyglądzie, fryzurze, ciuchach - bo w świecie ślepców one nie istnieją. Wtedy widać człowieka jakim jest: co mówi i co robi. Dlatego piękna dziewczyna wybrała jednookiego staruszka, a odrzuciła wielu młodszych i "piękniejszych".

Hasła wykrzykiwane na placach: o wojnie, pokoju, zdrowiu, polityce, ochronie środowiska i wszystkim innym brzmią groteskowo, To tematy zastępcze, nie dotykające tego, co w tej chwili naprawdę ważne. Czysta demagogia, odwracająca uwagę umysłów od tego co się dzieje naprawdę, tu i teraz.

"Gdybyśmy nie byli na ziemi ślepców, ujrzelibyśmy wielkie widma ciężarówek wyłaniające się z białych mroków, wozy pełne śmieci, nieczystości, odpadów chemicznych, popiołu, spalonych resztek, oleistych mazi, stert papieru, kości, butelek, wnętrzności, zużytych baterii, kawałków plastiku."
Naprawdę jesteśmy takimi ślepcami?

Metafora naszej cywilizacji, wstrząsający obraz.
Książka, o której nie przestaję myśleć po skończeniu czytania, odkrywam kolejne warstwy i dna. Zasługuje w pełni na miejsce na liście 101 polecanych tytułów.
Historia "demokracji": Najpierw w szpitalu pojawia się kilkanaście osób, wszyscy uważają się za towarzyszy niedoli. Próbują wyłonić spośród siebie reprezentanta.
Kiedy...