Książki Carrolla choć niepozorne objętościowo, są za to pełne treści i zapadają na długo w pamięć…tak było również z lekturą „Głos mojego cienia”.
Młody pisarz Joe Lennox , główny bohater a jednocześnie autor opowiadania pod tytułem "Głos naszego cienia", nękany wspomnieniami tragicznego zdarzenia z dzieciństwa wyjeżdża do Wiednia. Czuje się podświadomie odpowiedzialny za śmierć swojego brata oraz chorobę matki.
W Wiedniu poznaje szczęśliwe z pozoru małżeństwo, piękną Indię Tate i jej męża Paula, który posiada niezwykłe zdolności, ocierające się o magię co prowadzi do niezrozumiałych wydarzeń.
Podczas wyjazdu Paula za granicę, pomiędzy Joe a Indią nawiązuje się bliższa nić sympatii co w konsekwencji doprowadza do romansu. Tajemnicza śmierć, głosy z zaświatów i obawa co jeszcze może się wydarzyć skłania Joe do wyjazdu z Wiednia.

To jednak nie uspokaja jego sumienia, Joe dostrzega iż głos z przeszłości ma decydujący wpływ na życie teraźniejsze a cień tej przeszłości postępuje za nim krok w krok.
Końcówka książki jest zaskakująca i skłania do głębokiej refleksji, iż ucieczka w samotność jest najlepszym rozwiązaniem.
Odebrałam tę powieść, z pewną dozą magii jako smutną a zarazem czułą.
Polecam, jak zwykle u autora, zakończenie jest intrygujące, warto przeczytać !!!

[TWK 87]

Książki Carrolla choć niepozorne objętościowo, są za to pełne treści i zapadają na długo w pamięć…tak było również z lekturą „Głos mojego cienia”.
Młody pisarz Joe Lennox , główny bohater a jednocześnie autor opowiadania pod tytułem "Głos naszego cienia", nękany wspomnieniami tragicznego zdarzenia z dzieciństwa wyjeżdża do Wiednia. Czuje się podświadomie odpowiedzialny...