Achaja to istota niezwykła, pełna sprzeczności, odważna; zdecydowana nigdy się nie wahać, iść do przodu na przekór wszystkim przeciwnościom, które rzucają jej żądni władzy, zawistni i nieprzejednani w swoim okrucieństwie ludzie. Przepełniona odkrytą kobiecością, cicha w swym krzyku, delikatna, gdy nikt nie widzi i wulgarna, gdy wszyscy patrzą. Kobieta, która zapomniała jak być kobietą. Pozbawiona najintymniejszej części siebie samej, obdarta z dumy, nazwiska, przynależności klasowej. Wojowniczka, której odebrano człowieczeństwo, tylko po to, by musiała wydrzeć je z powrotem z gardła swym prześladowcom. Niewolnik, który zostaje żołnierzem. Żołnierz obdarzony tytułem utraconym wiele lat temu. Księżniczka, która dąży do jednego. Do zemsty.

Bez przesadnego pietyzmu, dramatyzmu i wszechobecnej przesady Andrzej Ziemiański napisał książkę lekką, z polotem, fantazją i sporą dawką humoru a co najważniejsze spełniającą najważniejszy warunek dla mas-rozrywkową. Nie szukajmy tutaj kwiecistych form wypowiedzi, niebiańskich bohaterów czy pro-psychologicznych wynurzeń. Jest troszkę o wierze w gusła i bóstwa, o wierze w siebie samego i innych; o pokusach, grzeszkach większych i mniejszych.

Ziemiański odwrócił role, ukazał świat, którym rządzą kobiety i wydaje się to zupełnie naturalne- to one idą do wojska, to one utrzymują rodziny, to one piją na umór i bawią się do nieprzytomności; to właśnie kobiety wszczynają bójki i walczą. Za co? Właściwie to same nie wiedzą, nikt tego nie wie. Walczą, bo im każą, bo tak należy, bo po to poszły do wojska. Żeby się bić za swój kraj. A przynajmniej tak im mówi władza.

Ciekawa jestem, kiedy ktoś odważy się zrobić film na podstawie tej powieści? Z wielkim rozmachem to ona była już pisana, więc co by było, gdyby...? Niech się chowa to sienkiewiczowskie fantasy w wydaniu Hoffmana!

Achaja to istota niezwykła, pełna sprzeczności, odważna; zdecydowana nigdy się nie wahać, iść do przodu na przekór wszystkim przeciwnościom, które rzucają jej żądni władzy, zawistni i nieprzejednani w swoim okrucieństwie ludzie. Przepełniona odkrytą kobiecością, cicha w swym krzyku, delikatna, gdy nikt nie widzi i wulgarna, gdy wszyscy patrzą. Kobieta, która zapomniała jak...