Całość na blogu: http://bookwormpl.blogspot.com/2018/08/92-goodabye-days-jeff-zentner.html

Macie tak czasami, że opis nie oddaje całego blasku książce, która po przeczytaniu bardzo przypadła Wam do gustu? Ja z "Goodbye days" właśnie tak miałam. Liczyłam na lekki kryminał, a tu proszę poruszająca opowieść o stracie, cierpieniu oraz żałobie. O tym jak wygląda życie kiedy zabraknie w nim najbliższych ci osób. Do tej pory w myśli wciąż mam te cytaty, które idealnie oddawały klimat sytuacji.

Fabuła zabiera nas do Nashville, gdzie Carver uczestniczy już w trzecim pogrzebie ostatniego z przyjaciół. Wystarczyła jedna wiadomość sms, by życie straciło trzech członków Brygady Sos a czwarty żył z wiecznym poczuciem winy i cierpieniem. Czy spodziewać się tu wartkiej akcji i schematów? Zdecydowanie nie. Ta książka opowiada o tym jak ludzie znoszą utratę najbliższych oraz w jak różnoraki sposób próbują żyć z żałobą. To niesamowite jak odmienne bywają sposoby radzenia sobie ze śmiercią towarzyszy czy członka rodziny. Wszystko zdecydowanie zależy od charakteru i sposobu życia danej osoby. Poruszające w tej powieści jest praktycznie wszystko. To jak Carver musi sobie radzić nie tylko z cierpieniem po śmierci przyjaciół oraz z dręczącym go poczuciem winy jest po prostu smutne i zarazem przerażające. A dlaczego? Ponieważ ten jeden sms może i poniekąd mógł być jednym z licznych powodów, przez które prowadzący Mars stracił skupienie i przestał uważać na drodze. Jednak los nie jest łatwy do przewidzenia i dalsze obwinianie się za tą tragedię nie ma większego sensu. Lecz w trakcie czytania czytelnik może być naocznym świadkiem tego, jak Carver zaczyna przez to poczucie winy zatracać siebie. Jest skłonny wziąć cała winę na siebie byleby odpokutować to co zrobił. Można powiedzieć, że powód błahy, jednak nie oszukujmy się, że telefony pozbawiły ludzi ostrożności i zdrowego rozsądku. To, że Mars sięgnął po ten telefon mogło przyczynić się do wypadku. Często odczytujemy wiadomości podczas jazdy i pozbawiamy się cennych sekund, dzięki którym moglibyśmy dostrzec niebezpieczeństwo.

Książka ukazuje również jak ważną rolę w przeżyciu żałoby mają jednak rodzice, rodzeństwo czy współżałobnicy. dzielenie się bólem z innymi jest ważne, by odzyskać choć ułamek równowagi i nauczyć się życia już bez zmarłego. A nie należy również unikać terapeutów. Może dla wielu okazać się to słabością, ale zdecydowanie polecam także zasięgnąć u terapeuty wsparcia. Jeśli odzyskamy równowagę psychiczną to szybko nauczymy się życia z brakiem najbliższego.

Ta książka jest napisana ku przestrodze dla młodych ludzi, by nie pozbawiali się życia przez telefon. Kontakt będzie zawsze, a to czy odpiszesz po zatrzymaniu się czy w trakcie jazdy ma ogromne znaczenie. Ta wiadomość i te kilka sekund nieuwagi mogą cie zabić. A kilka minut jeśli ktoś odczeka na twoją odpowiedź to serio, nic mu się nie stanie. Doceń swoje życie i nie daj się pozbawić zdrowego rozsądku przez technologię.

Będę polecać tę książkę każdemu. Jak dla mnie to pozycja, która przewartościowuje trochę naszą wewnętrzną hierarchię. Czuję, że czas kilka rzeczy przesunąć, by nie utracić tych najważniejszych chwil swojego życia.

Całość na blogu: http://bookwormpl.blogspot.com/2018/08/92-goodabye-days-jeff-zentner.html

Macie tak czasami, że opis nie oddaje całego blasku książce, która po przeczytaniu bardzo przypadła Wam do gustu? Ja z "Goodbye days" właśnie tak miałam. Liczyłam na lekki kryminał, a tu proszę poruszająca opowieść o stracie, cierpieniu oraz żałobie. O tym jak wygląda życie kiedy...