"Cisza, przyjacielu, nie przynosi słów. Cisza zabija nawet myśli".

Nie miałam jeszcze przyjemności czytać wierszy Haliny Poświatowskiej, ale po lekturze tego pięknego, osobistego, pełnego cichej melancholii pamiętnika, niezwłocznie sięgnę po poezję tej młodej pisarki, która stała mi się jakoś szczególnie bliska. Czytając jej zapiski momentami czułam, jakby to ktoś moje myśli wyrwał z głowy i przelał na papier. Te wszystkie rozważania, kontemplacje, dywagacje, poetyckie opisy...Niemniej jednak była niezwykłą osobą, choć tragiczną, ale dla mnie zawsze pozostanie wyjątkową kobietą i artystką.
"Opowieść dla przyjaciela" pełna jest różnorodnych, skrajnych uczuć, od strachu, przez bezradność i miłość po ekscytację, tak prawdziwa, bo wzięta z samego życia, a zarazem tak genialna jak niejedna fikcyjna powieść.

Myślę, że to dobra lektura dla każdego, nie tylko dla miłośników poezji czy literatury biograficznej. Myślę, że każdy w tej historii może znaleźć coś dla siebie.

"Kocham życie, przyjacielu, i nawet wtedy, kiedy zraniło mnie tak bardzo, że przez krótką chwilę zapragnęłam umrzeć, nawet wtedy nie popełniłam zdrady. (...) Śmierć zawsze była blisko mnie, zbyt blisko".

"Cisza, przyjacielu, nie przynosi słów. Cisza zabija nawet myśli".

Nie miałam jeszcze przyjemności czytać wierszy Haliny Poświatowskiej, ale po lekturze tego pięknego, osobistego, pełnego cichej melancholii pamiętnika, niezwłocznie sięgnę po poezję tej młodej pisarki, która stała mi się jakoś szczególnie bliska. Czytając jej zapiski momentami czułam, jakby to ktoś moje...