Główna bohaterka - Joanna,całkowicie przypadkowo, zostaje jedyną posiadaczką wiedzy o miejscu ukrycia mnóstwa pieniędzy i diamentów. Jeśli dodamy do tego fakt, że te dobrodziejstwa to własność mafii, wiedza przekazana została przez umierającego człowieka w melinie nielegalnego hazardu, a nasza bohaterka wzięta za zupełnie inną osobę ... to mamy kawał dobrego kryminału. Joanna jest odważna, krnąbrna i mafii się nie boi! Pertraktuje, kłóci się, ironizuje i robi w balona samego szefa tej niebiezpiecznej organizacji. No właśnie, czy niebezpiecznej? U Chmielewskiej mafia nie wykancza po cichu, nie terroryzuje, nie grozi zabiciem rodziny i przyjaciół i nie odcina palców. Za to stwarza luksusowe warunki, dyskutuje z porwaną i kilka razy daje się najwyczajniej w świecie nabić w butelkę. Pod tym kątem miłośnicy mocnej lektury będą zawiedzeni, oskarżą autorkę o nieznajomość tematu lub kpienie z mocy mafijnej. Dlaczego? Otóż nasza bohaterka zostaje porwana i do czasu wyjawienie mafiozom tajemniczego kodu ma być zamknięta w jednej z willi w Brazylii. Ma wszelkie luksusy, kąpie się w basenie, spaceruje po plaży a 'ochroniarze' są na każde jej skinienie. Czytając ma się wrażenie, że ta kobieta w ogóle się nie boi: dyskutuje, strzela fochy i stawia żądania. Jak na osobę, której grozi śmierć lub śmierć ;) albo jest odważna albo zwyczajnie głupia. Joannie udaje się wykraść z willowego garażu jaguara i uciec.
Co myśli statystyczny czytelnik kryminałów po takim epizodzie? Że ją znajdą, zamkną na cztery spusty, przyślą odcięty palec męża/przyjaciółki/dziecka i zmuszą ją tym samym do wygadania się.
Co jest tutaj? Łapią ją - fakt, zamykają w willi - fakt, zwiększają ochronę - fakt ... i na tym koniec.
Joannie więc udaje się wykraść... wielką motorówkę i z tylko z małymi komplikacjami dotrzeć do brzegów Francji (z Brazylii do Francji bez dobrej znajomości obsługi motorówki! Olaboga!), potem ją znowu łapią, potem się wymyka, wraca do Polski gdzie okazuje się, że jej eks mąż też jest w to wszystko zamieszany, zamyka się w domu na cztery spusty, dostaje paranoi i po wielkich bojach z milicją (tak, z milicją! akcja dzieje się w poprzednim ustroju) i Interpolem sprawiedliwość zwycięża a Joanna odzyskuje wolność.
Uff!
Puff!

Niewiarygodna historia. Niemożliwa wręcz i przez swoje nieprawdopodobieństwo wyjątkowo komiczna. Jeśli dodamy do tego sposób nakreślenia bohaterki, jej barwność i sposób bycia to mamy... fajną książkę przygodową :)

Zachęcam więc do lektury, do oderwania się od rzeczywistości, do odłożenia na półkę literatury faktu i zapoznania się z historią kobiety, która w bezczelny wręcz sposób zagrała na nosie mafii, doprowadziła do bólu głowy komendanta milicji i zrzuciła ze schodów pracownika Interpolu nazywając go uprzednio 'różowym knurem' ;)

Główna bohaterka - Joanna,całkowicie przypadkowo, zostaje jedyną posiadaczką wiedzy o miejscu ukrycia mnóstwa pieniędzy i diamentów. Jeśli dodamy do tego fakt, że te dobrodziejstwa to własność mafii, wiedza przekazana została przez umierającego człowieka w melinie nielegalnego hazardu, a nasza bohaterka wzięta za zupełnie inną osobę ... to mamy kawał dobrego kryminału....