Książka rzeczywiście udowadnia jak mało przeciętny człowiek wie o swoim organizmie- a Pani Ackerman jest tego najlepszym przykładem. Nie mogę doszukać się informacji o autorce, bo chciałabym dowiedzieć się jakim połączeniem pasjonata i ignoranta trzeba być, żeby poświęcić cztery lata na wygniecenie czegoś takiego i wypuszczenie pomimo tylu konsultacji, jako książki popularnonaukowej. Błędy metodologiczne: nielogiczne porównania, ogólniki lub dane cząstkowe wyrwane zupełnie z kontekstu sytuacyjnego, badania oparte na grupach nie spełniających żadnych norm porównawczych, generalizowanie jakiegoś procesu dla obalenia tezy, zrównywanie jako miarodajnych nieprzystających źródeł, nieaktualnych danych sprzed ponad 20 lat i para-filozoficznych opinii - wszystko wskazuje na to że Pani Ackerman nie ma zielonego pojęcia o czym pisze. Co chwile ma się ochotę powiedzieć "to tak nie działa, do cholery" - jak ten Darwin patrzący na ewoluujące pokemony. Autorka próbuje pozszywać skrupulatnie jakieś skrawki i informacji, które same w sobie nie są trujące, dlatego ta książka nie jest totalnym zbiorem głupot- nie cała jest zła, ale połączenia i sugestie w niej zawarte już mogą być niestrawne. Dlatego na pewno nie polecam i raczej przestrzegam przed stosowaniem niektórych sugerowanych zasad prowadzenia własnego zdrowia w niej zawartych. Co my tu mamy? Ocena miarodajności leków na przeziębienie, mierzona wagą zużytych chusteczek, wskazująca że jedyną skuteczną metodą leczenia, może być odpowiednio wcześnie podany ibuprofen z interferonem. Wyszła taka "świnka morska" opowieści naukowej. Ani to ładna opowieść ani naukowa. Półprawdy jak pół cegły, mają większy zasięg. Chyba już wiem: Pani Ackerman jest menadżerem, a konkretnie takim ich typem, który sądzi że jak zorganizuje się dziewięć kobiet to można skrócić proces prenatalnego rozwijania się dziecka, i uzyskać je w ciągu jednego miesiąca. Może oceniam ją tak nisko z tego względu że przekleństwem naszych czasów jest właśnie niestosowanie się do metodologii badań naukowych i przekonanie wszystkich że można udawać znawce bezkarnie - a owocem bzdurne reklamy leków w telewizji i spadek poziomu programów oraz publikacji popularnonaukowych. A może nie spodobała mi się bo akurat dostałam okresu i czytałam ją pod wpływem złych hormonów? :) Z poważaniem: średni personel medyczny z wyższym wykształceniem, udający recenzenta.

Książka rzeczywiście udowadnia jak mało przeciętny człowiek wie o swoim organizmie- a Pani Ackerman jest tego najlepszym przykładem. Nie mogę doszukać się informacji o autorce, bo chciałabym dowiedzieć się jakim połączeniem pasjonata i ignoranta trzeba być, żeby poświęcić cztery lata na wygniecenie czegoś takiego i wypuszczenie pomimo tylu konsultacji, jako książki...