Jest to pierwsza książka tego autora którą przeczytałam, ale napewno nie ostatnia. Książka pochłoneła mnie i nie potrafiłam ją przerwać. J est ona zudowana jak tragedia grecka, jest jedność czasu (zaczyna się o świcie i trwa do zmroku, miejsca (pokój) i akcji (zdarzenia z jednego dnia). Rolę chóru odgrywają kartki zapisane papieru. My jesteśmy widzami, obserwującymi akcję przez ukryte kamery. Nawiąznie jest też do "Procesu" Kafki, bohater jest o coś oskarżony, czuje się winny, ale nie wie dokładnie o co jest oskarżany.Czy na pewno nie jesteśmy czemuś winni? Jest to z jednej strony studium starości, odchodenia od samego siebie, od sprawności i coraz bardziej zdanego na innych. Z drugiej strony ma ona wydźwięk metafizyczny. Na początku pada pytanie: "Kim jest człowiek?" Jak widzimy nie wystarcza mu zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych, pragnie czegoś więcej. Czy jest tylko tym co zapisane jest w jego pamięci (nawiązanie do tytułu)? Czy może nawiązując do Feuerbacha: "rzeczywiste ja jest jedynie takin ja, naprzeciwko którego staje jakieś ty, takim ja, które dla innego ja jest ty", lub św.Augustyna "jednostka ludzka staje się osobą tylko i wyłącznie w przeciwstawieniu do innej jednostki ludzkiej". Nie ma ja bez ty. Czy szukając ty, odnajdziemy ja?
Jest to książka, którą należy przeczytać.

Jest to pierwsza książka tego autora którą przeczytałam, ale napewno nie ostatnia. Książka pochłoneła mnie i nie potrafiłam ją przerwać. J est ona zudowana jak tragedia grecka, jest jedność czasu (zaczyna się o świcie i trwa do zmroku, miejsca (pokój) i akcji (zdarzenia z jednego dnia). Rolę chóru odgrywają kartki zapisane papieru. My jesteśmy widzami, obserwującymi akcję...