Podróże po skryptorium

Na tę książkę robiłem sobie smaka, ale jak to powiadają: z wielkiej chmury mały deszcz ... do mnie w każdym razie nie przemówiła, chociaż zakończenie w sumie zaskakujące.

Na tę książkę robiłem sobie smaka, ale jak to powiadają: z wielkiej chmury mały deszcz ... do mnie w każdym razie nie przemówiła, chociaż zakończenie w sumie zaskakujące.

Pokaż mimo to

Dziwna. Inna. Raczej nie dla mnie. Nie zauroczyła mnie.
Czekamy na koniec, na rozwiązanie dziwnej historii...
A na końcu... cóż, rozwiązanie :-) A to ci niespodzianka. Ale plusy za rozwiązanie, na które nigdy bym nie wpadła.
Dobrze, że do przeczytania na raz.

Dziwna. Inna. Raczej nie dla mnie. Nie zauroczyła mnie.
Czekamy na koniec, na rozwiązanie dziwnej historii...
A na końcu... cóż, rozwiązanie :-) A to ci niespodzianka. Ale plusy za rozwiązanie, na które nigdy bym nie wpadła.
Dobrze, że do przeczytania na raz.

Pokaż mimo to

Niewielkie rozmiary, tytuł sugerujący opowieść o książkach i totalne zaskoczenie. Chyba tak najkrócej można podsumować tę opowieść. Opowieść dziwną, niespotykaną, zaskakującą. Opowieść, która zaczyna się nagle, stopniuje napięcie i ... kończy.

Od pierwszych słów tkwimy razem z bohaterem, starszym mężczyzną, w jego małej, zamkniętej i wyizolowanej przestrzeni. Nie wie on gdzie jest, kim jest i dlaczego znajduje się akurat tutaj. Czemu ma służyć dziwna terapia? Co łączy go z pojawiającymi się postaciami? W pomieszczeniu znajduje on maszynopis będący relacją tajemniczego więźnia, z którym nasz bohater odczuwa dziwną więź.

,,Podróże po skryptorium" to historia inna niż wszystko co ostatnio czytałam. Mroczna, klaustrofobiczna, tajemnicza, budząca nie do końca zrozumiały strach ale w dziwny sposób fascynująca. Trudno się od niej oderwać przed końcem i poznaniem jej sekretów. Tak jak główny bohater, Niewiadomski, zostajemy pozostawieni sami sobie, niepewni co się stanie i jak powinniśmy to interpretować. Snujemy domysły, próbujemy zrozumieć detale a i tak gubimy się w natłoku prozaicznych banałów. Jest ta kawał dobrej literatury, która zmusza do myślenia i zmiany spojrzenia na otoczenie.

Niewielkie rozmiary, tytuł sugerujący opowieść o książkach i totalne zaskoczenie. Chyba tak najkrócej można podsumować tę opowieść. Opowieść dziwną, niespotykaną, zaskakującą. Opowieść, która zaczyna się nagle, stopniuje napięcie i ... kończy.

Od pierwszych słów tkwimy razem z bohaterem, starszym mężczyzną, w jego małej, zamkniętej i wyizolowanej przestrzeni. Nie wie on...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Od razu widać, że autor umie pisać. Fakt, że to co napisał nie do końca trafiło w moje upodobania to już co innego.
Czyta się szybko i można znaleźć zapewne przyjemność w tym, jak wiele pozostaje pola do popisu jeśli chodzi o własną interpretację wydarzeń.
Dla mnie za bardzo urwane zakończenie.

Od razu widać, że autor umie pisać. Fakt, że to co napisał nie do końca trafiło w moje upodobania to już co innego.
Czyta się szybko i można znaleźć zapewne przyjemność w tym, jak wiele pozostaje pola do popisu jeśli chodzi o własną interpretację wydarzeń.
Dla mnie za bardzo urwane zakończenie.

Pokaż mimo to

Książkę znalazłem w wielkim koszu z książkami w jednym z wielkich marketów. Super-, być może nawet hiper-, tak wielki był ten market. Miała okładkę ładną i w twardej była oprawie - a na okładce piętrzyła się kilkuwarstwowa góra naklejek. Naklejek z kolejnymi promocjami - losy książki musiały być trudne, albowiem początkowa cena została przykryta naklejką z napisem 9.99. Na tej widniała kolejna z ceną 6.99. Potem znów 9.99. Na niej bieliła się następna - zgadnijcie - tak, 6.99. Na samym wierzchu, jak nagły zwrot akcji, wywracający całą historię do góry nogami, dumnie prezentuje się naklejka z ceną 4.99. "Całkiem nieźle" - pomyślałem.
Poza tym, jako żywo brzmiały w mych uszach słowa znajomego z LC - "Polecam Paula Austera". Nie namyślałem się więc długo i po prostu kupiłem.

To tyle, jeśli chodzi o łowiecką stronę mego pierwszego spotkania z Paulem A. Teraz strona czytelnicza.

Jest świetnie. Obserwowany przez nas bohater nie ma zielonego pojęcia o swoim położeniu. Nie zna miejsca ni czasu swego pobytu, cel i powód także są przed nim ukryte. Doznaje zatem dziwnej, ciężkiej do określenia i nazwania udręki, spowodowanej kompletną niewiedzą. Niewiedza kompletna to także niewiedza na temat swej własnej przeszłości.
I świetne w całej tej sytuacji jest to, że czytelnik, biedaczysko (w tej sytuacji - ja, nieborak) poddany jest tej samej udręce! Wie bowiem nie mniej, nie więcej niż nasz bohater, przewrotnie nazwany panem Niewiadomskim. Ergo - nie wie NIC.

Wraz z bohaterem domyślamy się jedynie tego, o co w tym wszystkim chodzi, a bezduszny autor podsuwa nam pod nos mylne tropy, fałszywe bodźce odnośnie tego, co może znajdować się poza POKOJEM.
Dla mnie to świetna wizja Czyśćca jako takiego, w którym nadzieję podsuwa się nam celowo i do końca nie wiemy czy ma to być łaska, czy część kary. Inne interpretacje pozostawiam innym.
Książkę traktuję jako poszerzone opowiadanie, nie zaś pełnoprawną powiastkę. Spotkanie z Austerem miłe, będę wracał.

Książkę znalazłem w wielkim koszu z książkami w jednym z wielkich marketów. Super-, być może nawet hiper-, tak wielki był ten market. Miała okładkę ładną i w twardej była oprawie - a na okładce piętrzyła się kilkuwarstwowa góra naklejek. Naklejek z kolejnymi promocjami - losy książki musiały być trudne, albowiem początkowa cena została przykryta naklejką z napisem 9.99. Na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

niedosyt.

niedosyt.

Pokaż mimo to

Jest to pierwsza książka tego autora którą przeczytałam, ale napewno nie ostatnia. Książka pochłoneła mnie i nie potrafiłam ją przerwać. J est ona zudowana jak tragedia grecka, jest jedność czasu (zaczyna się o świcie i trwa do zmroku, miejsca (pokój) i akcji (zdarzenia z jednego dnia). Rolę chóru odgrywają kartki zapisane papieru. My jesteśmy widzami, obserwującymi akcję przez ukryte kamery. Nawiąznie jest też do "Procesu" Kafki, bohater jest o coś oskarżony, czuje się winny, ale nie wie dokładnie o co jest oskarżany.Czy na pewno nie jesteśmy czemuś winni? Jest to z jednej strony studium starości, odchodenia od samego siebie, od sprawności i coraz bardziej zdanego na innych. Z drugiej strony ma ona wydźwięk metafizyczny. Na początku pada pytanie: "Kim jest człowiek?" Jak widzimy nie wystarcza mu zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych, pragnie czegoś więcej. Czy jest tylko tym co zapisane jest w jego pamięci (nawiązanie do tytułu)? Czy może nawiązując do Feuerbacha: "rzeczywiste ja jest jedynie takin ja, naprzeciwko którego staje jakieś ty, takim ja, które dla innego ja jest ty", lub św.Augustyna "jednostka ludzka staje się osobą tylko i wyłącznie w przeciwstawieniu do innej jednostki ludzkiej". Nie ma ja bez ty. Czy szukając ty, odnajdziemy ja?
Jest to książka, którą należy przeczytać.

Jest to pierwsza książka tego autora którą przeczytałam, ale napewno nie ostatnia. Książka pochłoneła mnie i nie potrafiłam ją przerwać. J est ona zudowana jak tragedia grecka, jest jedność czasu (zaczyna się o świcie i trwa do zmroku, miejsca (pokój) i akcji (zdarzenia z jednego dnia). Rolę chóru odgrywają kartki zapisane papieru. My jesteśmy widzami, obserwującymi akcję...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zbudził mnie nad ranem
Głośny skowyt psa.
Sny niespamiętane
Uleciały jak nocna ćma.

Długo się męczyłem,
Myśląc o tym jak,
Z tego co wyśnione,
Uratować choć drobny ślad.

W końcu to pojąłem,
Śniło mi się, że
Zbudził mnie nad ranem
Skowyczący pies.

Opowieść bez początku i bez końca....O tym,że jesteśmy zbudowani z naszej pamięci,przeżyć i doświadczeń.Pozbawieni tego stajemy się bezradni ,zagubieni, bez koloru i bez ognia...choćby nawet fizjologia działała bez zarzutu...
Intrygująca konstrukcja mnoży przed czytelnikiem tajemnice,niczego nie wyjaśnia a wręcz przeciwnie ,pozwala snuć czytelnikowi (i bohaterowi)coraz liczniejsze domysły i scenariusze...A przecież rozwiązanie każdy może odszukać w głębi swojej głowy.A jeśli nawet go nie znajdzie to nic....czasem warto poszukać...i warto czytać takie książki

Zbudził mnie nad ranem
Głośny skowyt psa.
Sny niespamiętane
Uleciały jak nocna ćma.

Długo się męczyłem,
Myśląc o tym jak,
Z tego co wyśnione,
Uratować choć drobny ślad.

W końcu to pojąłem,
Śniło mi się, że
Zbudził mnie nad ranem
Skowyczący pies.

Opowieść bez początku i bez końca....O tym,że jesteśmy zbudowani z naszej pamięci,przeżyć i doświadczeń.Pozbawieni tego stajemy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tak jakoś podświadomie odsuwałam tą książkę na bok,gdy myślałam o następnej lekturze.I gdyby nie przeczytany niedawno wywiad z autorem,może do tej pory leżała by na półce czekając na lepsze czasy.To byłby błąd,bo ten czas akurat wyjątkowo sprzyja takiej prozie(myślę o Świętach).

Auster przedstawia nam drobiazgową wręcz relację z jednego dnia życia starego mężczyzny,o którym nic nie wiemy.Wszystkiego możemy się tylko domyślać i jest to najbardziej ekscytująca rzecz w tej króciutkiej opowieści.Bardzo niezręcznie jest pisać więcej,żeby nie zdradzić fabuły,ale właśnie ta niewiadoma,ten ascetyczny prawie język wyprany z emocji,oraz tajemnica, która otacza głównego bohatera sprawia,że czytanie tego utworu to dla mnie była wyjątkowa przyjemność.Nabrałam wielkiego apetytu na twórczość pana Austera i mimo,że ta pozycja jest bardzo statyczna,jednak wrażenia przy lekturze są nie do przecenienia.Polecam gorąco

Tak jakoś podświadomie odsuwałam tą książkę na bok,gdy myślałam o następnej lekturze.I gdyby nie przeczytany niedawno wywiad z autorem,może do tej pory leżała by na półce czekając na lepsze czasy.To byłby błąd,bo ten czas akurat wyjątkowo sprzyja takiej prozie(myślę o Świętach).

Auster przedstawia nam drobiazgową wręcz relację z jednego dnia życia starego mężczyzny,o...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uwielbiam twórczość tego autora, krótka powieść opisująca jeden dzień dająca do myślenia jak powinniśmy przejść przez życie żeby później nie być głównym bohaterem.
Polecam;)

Uwielbiam twórczość tego autora, krótka powieść opisująca jeden dzień dająca do myślenia jak powinniśmy przejść przez życie żeby później nie być głównym bohaterem.
Polecam;)

Pokaż mimo to