"miłość to zmiażdżone koty
wszechświata"

Zacznijmy od najważniejszej kwestii, która nie daje mi spać od momentu, w którym zobaczyłam zapowiedź nowego Bukowskiego. Kto zaakceptował tę okładkę?! Początkowo byłam pewna, że to jakiś żarcik grafików, jednak mam teraz przed sobą dowód na to, że oni tak całkiem na serio. I mimo przeczucia, że sam Charles byłby zachwycony tym wydaniem jestem na nie. Pomijając jednak ten fakt premiera O kotach niesamowicie mocno mnie ucieszyła. Jako ogromna fanka kotów i Bukowskiego dostałam najlepszy prezent na świecie. Spodziewałam się jednak, że zbiór ten będzie miał więcej niż lekko ponad sto stron, więc poczułam się rozczarowana tym, że niecała godzina wystarczyła, bym przeczytała cały tomik od deski do deski.

Charles Bukowski był miłośnikiem kotów i uważał, że te zwierzęta są uosobieniem piękna. O kotach to zbiór jego wierszy, opowiadań oraz przemyśleń na ich temat. Opisuje tutaj swoje własne koty, ich charaktery, przejścia. Podkreśla, jak wyjątkowy był każdy z nich i tłumaczy, dlaczego to właśnie ten gatunek sobie upodobał. Z każdą kolejną stroną utwierdzałam się w przekonaniu, że szanował wszystkie kocie cechy i uwiecznił je w swoich wierszach. Czytając o jego przywiązaniu do Maxa, Gościa i pozostałych zmieniło się to, jak postrzegałam samego Bukowskiego. Przeczytałam większość jego książek, jednak nie dostrzegałam w nim do teraz tej wrażliwości i faktu, że nie zawsze upijał się w samotności, albo w towarzystwie obcych ludzi.

"Niektóre psy i kobiety można namawiać, żeby odpuściły, i w końcu odpuszczą. A kot ni cholery. Błyskawice dawno zdążą osmalić ściany domów, a on wciąż będzie mruczał nad miseczką mleka. Kot gotów cię zjeść, kiedy umrzesz. Choćbyście nie wiem ile lat razem przeżyli."

W tym zbiorze nie znajdziecie historii o podbojach miłosnych Bukowskiego czy o pochłanianych przez niego litrach alkoholu. Mimo to od razu czuć, że to właśnie ten człowiek jest autorem wierszy i opowiadań. Styl Charlesa jest nie do podrobienia, a szczerość, którą od razu wyczuwa czytelnik, jest jego cechą rozpoznawczą. Nie da się podczas czytania Bukowskiego stwierdzić, że ten człowiek kłamie. Jest to jeden z głównych powodów, dla których to właśnie Charles Bukowski jest jednym z moich ulubionych autorów. On nie leci w kulki, tylko prosto z mostu mówi, na czym świat stoi. Nie każdy pisarz umiał się na to zdobyć.

Przeczytałam w życiu już praktycznie wszystkie książki Charlesa Bukowskiego i spotkałam się również z opiniami, jakoby nie nadawał się on do czytania. Zawsze ostrzegałam potencjalnych czytelników przed brakiem cenzury i ogłady u Bukowskiego i jeszcze długo będę to robić. O kotach jednak to łagodniejsza wersja tego, co zwykle nam serwował ten autor, dlatego jest to dobra pozycja na początek przygody z nim. Koniec końców nie zawsze trzeba rzucać się od razu na gorącą wodę, a metoda małych kroczków sprawdza się dużo częściej.

„o mój boże – powiedzą ludzie – Chinaski nic tylko pisze o kotach!”
„o mój boże – mówili dawniej – Chinaski nic tylko pisze o kurwach!”

Dużo się spodziewałam po tym zbiorze i dużo dostałam. Chociaż nie grzeszy on objętością treść sporo wynagradza. Kolejne wiersze Bukowskiego dołączyły do grona moich ulubionych, podobnie jak zdjęcia, których jest w O kotach od groma. Widać na nich, że Charles naprawdę swoje zwierzęta uwielbiał i to sprawia, że ta książka jest jeszcze bardziej wyjątkowa. Jeszcze nie raz będę do niej wracać, bo – cholera jasna – warto. I mówię to jako osoba, która przeczytała praktycznie wszystko, co napisał, a do tej pory tak mocno urzekła mnie jedynie Szmira, czyli jego najlepsza książka.

"miłość to zmiażdżone koty
wszechświata"

Zacznijmy od najważniejszej kwestii, która nie daje mi spać od momentu, w którym zobaczyłam zapowiedź nowego Bukowskiego. Kto zaakceptował tę okładkę?! Początkowo byłam pewna, że to jakiś żarcik grafików, jednak mam teraz przed sobą dowód na to, że oni tak całkiem na serio. I mimo przeczucia, że sam Charles byłby zachwycony tym...