http://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2017/07/w-zyciu-mamy-prawo-tylko-do-jednego.html

Niepozorna z wyglądu książka, może sprawić że stracisz całą noc, aby ją przeczytać.

„Między niebem a Lou” to książka, która przyszła do mnie kiedy najmniej jej się spodziewałam. Przyszła i poleżała na stosie, a gdy już ją wzięłam do rąk... zawładneła moim sercem i duszą po pierwszym rozdziale.

Tytułowa Lou... coż, nie będę ukrywać nie żyje. Tę informację wyczytacie w sumie z opisu samej książki, ale nie o to tutaj chodzi. Kobieta, zostawia swojemu mężowi, Josephowi misję. Misję, która ma pogodzić ich rodzinę i ocalić związek jego syna. Misję, której nagroda jest osobista, bowiem Lou zostawia po sobie butelkę z jej głosem i listami.
Głosem, który słyszy tylko jej mąż.
Joseph stara sie zrozumieć, dlaczego jego dzieci są nieszczęśliwe i jak im pomóc, żeby spełnić testament swojej ukochanej, w której zakochał się od pierwszego wejrzenia.
Mamy okazję spotkać się z wnuczkami Lou, jej dziećmi, przyjaciółmi i mężem właśnie. Poznać ich myśli, historię i uczestniczyć w rozmowach jakie prowadzą z matką, babcią oraz żoną, czy Lou, która widzi wszystko z nieba? i kręci głową na to co dzieje się na ziemi.

„ Krople wody nie odczuwają cierpienia, stając się pianą, ziarena piasku nie czują cierpienia, rozsypując się po plaży.”

Ta książka... hm skończyłam ją w nocy na wachcie i do tej pory nie mogę się po niej pozbierać. Jest dogłębna, urzekająca od skóry, przez naczynia krwionośne, układ nerwowy do samego serca. Pokazuje nam wartości, które są w życiu najważniejsze, a co więcej daje nam lekcje, że życie nie jest tak łatwe i trzeba się mocno postarać, aby posmakować prawdziwego płynnego szczęścia. Wszystko to okraszone jest północno-zachodnią Francją, bo właśnie na wyspie Groix, która przez wiele lat była osadą rybacką pełną marynarzy, więc bliską memu sercu jak wiecie.

„Między niebem a Lou” jest to pozycja, która wchodzi idealnie wraz ze starą francuską muzyką. Uwierzcie mi, włączylam sobie Edith Piaf i przepadłam czytając tę lekturę. Wciągneła mnie w świat kultury bretońskiej i francuskiej. Rozjaśniła mój umysł i uspokoiła go jednocześnie. Powiedziała, że w końcu będzie znacznie lepiej, a gorsze chwile zdarzają się każdemu. Ta książka jest jednocześnie lekka i ciężka, nie potrafię Wam do końca tego wytłumaczyć, bo każdy powienien po nią sięgnąć i ustosunkować się osobiście do niej samej. Sądzę, że to jedna z tych pozycji, które sprawiają, że ile ludzi tyle przemyśleń na jej temat i żadne się nie powtarzają.

„ Czasami człowiek zamyka parasol, mimo że pada, człowiek czasem nie chce ochrony, chce zmoknąć.”

Warto dać się porwać opowieści Lorraine Fouchet. Naprawdę warto. Fale, które poniosą nas w historię Josepha oraz Lou i mewy, które opowiedzą ją od początku do końca sprawią, że zapragniecie wyjechać daleko od zgiełku, od internetu i zaszyć się w małym domku przy marinie, albo w górach z winem, przy kominku i zapomnieć o wszystkim co was otacza.

„To nie dzieci czy wnuki czynią nas szczęśliwymi, to miłość, którą tworzą, miłość, którą się je otacza, która nas przenika.”

http://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2017/07/w-zyciu-mamy-prawo-tylko-do-jednego.html

Niepozorna z wyglądu książka, może sprawić że stracisz całą noc, aby ją przeczytać.

„Między niebem a Lou” to książka, która przyszła do mnie kiedy najmniej jej się spodziewałam. Przyszła i poleżała na stosie, a gdy już ją wzięłam do rąk... zawładneła moim sercem i duszą po...