„Między niebem a Lou” Lorraine Fouchet w pełni zasłużyła na miejsce na francuskiej liście bestsellerów. W przeważającej części ma formę rozmów ze zmarłą Lou, każdy z bohaterów zwierza się jej ze swojej tęsknoty, problemów, radości i smutków. Książka jest napisana językiem miłości. Jest ciepła i wzruszająca, ale dzięki pewnej dawce humoru i ironii nie wydaje się ckliwa. Mówi o radzeniu sobie z żałobą, chorobą, samotnością, problemami małżeńskimi i rodzinnymi. Co prawda rozwiązania problemów i tajemnic okazują się mimo wszystko dość przewidywalne, ale przez to nie mniej prawdziwe i ważne. Fragmenty opisywane z punktu widzenia kolejnych bohaterów pozwalają się wczuć w sytuację każdego z nich.

Ważnym elementem powieści jest główne miejsce akcji, francuska wyspa Groix. Jak opisuje ją autorka: „Taka właśnie jest wyspa Groix. Nie ma tu sentymentalizmu, są uczucia, nie ma tanich gadek, jest działanie, nie ma samotności, jest solidarność. Ludzie się rodzą, umierają, a między tymi dwoma momentami żeglują, kochają, łowią ryby, biją się, między niebem a morzem.” To miejsce kuszące swoją autentycznością, surowym pięknem przyrody, zapachem morza, otwartością ludzi, a książka doskonale to oddaje. Sama wyspa i jej mieszkańcy są nieco wyidealizowani, ale widocznie jest to tak wspaniałe miejsce, że nie dostrzega się jego wad.

Oprócz ciekawych bohaterów, wspaniałej atmosfery wyspy i kolejnych fal uczuć, autorka zalewa czytelników też falami muzyki. Prawdopodobnie polski czytelnik nie zna większości wspominanych utworów, jednak może się z nimi zapoznać kierując się zamieszczoną na końcu książki listą. Widać, że muzyka jest ważnym elementem życia bohaterów, podobnie jak lokalne smakołyki, których też możemy skosztować dzięki załączonym przypisom. W ten sposób książka oddziałuje na różne zmysły i wywiera tym silniejsze wrażenie. A przede wszystkim daje nadzieję, że miłość pomoże przetrwać najtrudniejsze chwile.

Agnieszka Kruk