Po "Śliskim interesie" z pewną obawą sięgnąłem po "Milczenie jest srebrem". W tej pierwszej wyczuwało się zmęczenie autora cyklem o poznańskich milicjantach. Jednakże po przeczytaniu mogę z całą stanowczością stwierdzić, że wspomniane zmęczenie minęło. Książkę czyta się z przyjemnością.

Jest jednak jeden zgrzyt. Ryszard Ćwirlej w swoich książkach o poznańskich szkiełach przeskakuje z roku 1985 do 1981, za chwilę jest rok 1983, potem 1988 itd. Podobnie robił choć w mniejszym stopniu Marcin Wroński w swojej serii o komisarzu Maciejewskim, jednakże to Ćwirlejowi zdarzyła się obsuwa.

Otóż w "Mocnym uderzeniu" gdzie akcja rozgrywa się w czerwcu 1985 ginie były esbek Wirski, którego przejechał jego własny samochód. Można by powiedzieć cud, ale że od cudów był Ten co dwa tysiące lat temu chodził po wodzie, to tutaj cudu jednak nie było, za to można się domyślić działania ludzi Grubego Rycha, najlepszego kumpla Mirasa Brodziaka.

Jakież było moje zdziwienie gdy podczas lektury "Milczenia", którego akcja odbywa się w marcu 1986, czyli ładnych kilka miesięcy później, kapitan Wirski powstaje z martwych i nikogo to nie dziwi, a zwłaszcza Grubego Rycha. Do końca lektury wierzyłem, że jakoś to zostanie wyjaśnione - jakaś mistyfikacja SB wobec ich byłego agenta czy coś innego, a tu cisza jak na pogrzebie organisty. Wierzyć się nie chce, że autor aż tak się machnął.

Po "Śliskim interesie" z pewną obawą sięgnąłem po "Milczenie jest srebrem". W tej pierwszej wyczuwało się zmęczenie autora cyklem o poznańskich milicjantach. Jednakże po przeczytaniu mogę z całą stanowczością stwierdzić, że wspomniane zmęczenie minęło. Książkę czyta się z przyjemnością.

Jest jednak jeden zgrzyt. Ryszard Ćwirlej w swoich książkach o poznańskich szkiełach...