O. MÓJ. BOŻE.
Brak w Polsce kontynuacji serii Żelazny Dwór to największa zbrodnia, jaką kiedykolwiek można było popełnić w czytelniczym świecie. Było warto zaopatrzyć się w amerykańskie wydanie. Warto zrobić wszystko, by mieć tę książkę.

Kocham serię Żelazny Dwór, to jedna z MOICH serii. Mogę te książki czytać na okrągło i zawsze mam pewność, że moje emocje będą tak intensywne, jak za pierwszym razem. Jednak "The Iron Queen" to coś, co wynosi moją miłość do tego uniwersum na zupełnie inny poziom. Nie wiem, jak to możliwe, ale ta książka jest jeszcze lepsza od poprzednich. Jak dla mnie, 10 gwiazdek to zdecydowanie za mało.

Po tym, jak Meghan i Ash zostali wygnani z krainy Nigdynigdy, muszą stawiać czoła kolejnym wyzwaniom. Znów pojawił się problem fałszywego Żelaznego Króla, ale już na początku jest wiadomo, że ta historia będzie inna niż wcześniej.

Najbardziej to widać po (pozytywnej!) przemianie Meghan. Nie jest już tą dziewczyną, która ukazuje słabość i stale płacze. Półelfka nabiera pewności siebie, zaczyna uczyć się walczyć, emanuje od niej odwaga i moc. Jest taką bohaterką, jaką powinna być.
Nie tylko Meghan zaskakuje wśród bohaterów.
Od początku mojej znajomości z Ashem, byłam w nim bez pamięci zakochana. To chyba mój ulubiony książkowy mąż. Po "The Iron Queen" nie tylko utwierdziłam się w tym przekonaniu- teraz kocham go jeszcze bardziej. Julie Kagawa rozwinęła w tym tomie jego postać- pokazała go z zupełnie innej perspektywy. Mroczne sekrety wychodzą na jaw- i choć w przeszłości nie był tak cudowny, jak obecnie, to jestem w stanie mu wszystko wybaczyć.
W Pucku też coś się zmieniło, w końcu czy człowiek (lub elf) może być taki sam, gdy złamie mu się serce? Jego postawa i oddanie mnie bardzo pozytywnie zaskoczyły. Choć całą swoją duszą jestem Team Ash, to po tym tomie patrzę na Robina Koleżkę z większą aprobatą.
Jest też oczywiście Grimalkin, czyli najbardziej sarkastyczny magiczny kot w literaturze. Behemot może się przy nim schować. Jak myślę o Grimie, to nie dziwię się, czemu Egipcjanie czcili koty.
W tym tomie pojawiają się też inni bohaterowie, którzy są świetnie wykreowani. Nie powiem nic więcej, ich trzeba po prostu poznać.

Julie Kagawa rozszerza uniwersum Żelaznego Dworu. Wykonała kawał dobrej roboty, wielokrotnie mnie zadziwiała i zachwycała. Pojawiają się nowe stworzenia, nowe zakamarki i nowe prawa rządzące światem elfów. Rzeczy, które wychodzą na jaw, wbijają żelazny mieć prosto w elfickie serce.

Czy płakałam przy tej książce? Żeby to było raz. Aż mi głupio, że tak często łzy ciekły strumieniami. Ta książka sprawiała mi niewyobrażalny ból. I nie mówię tego metaforycznie: musiałam wielokrotnie przerywać czytanie. Uczucia wywołane tą książką były zbyt intensywne i mnie przerastały.

Nie mogę nic więcej powiedzieć o tej książce, bo brakuje mi słów. Nic nie może wyrazić tego, jak się teraz czuję po przeczytanej lekturze.

Każdemu życzę, by miał taką serię, jaką jest dla mnie Żelazny Dwór. To największy dar (albo też przekleństwo), gdy całym swoim jestestwem żyje się daną historią.

O. MÓJ. BOŻE.
Brak w Polsce kontynuacji serii Żelazny Dwór to największa zbrodnia, jaką kiedykolwiek można było popełnić w czytelniczym świecie. Było warto zaopatrzyć się w amerykańskie wydanie. Warto zrobić wszystko, by mieć tę książkę.

Kocham serię Żelazny Dwór, to jedna z MOICH serii. Mogę te książki czytać na okrągło i zawsze mam pewność, że moje emocje będą tak...