Interesujące przedstawienie czynników decydujących o skutecznym szacowaniu prawdopodobieństwa wystąpienia zdarzeń w przyszłości. Hybryda sprawozdania z prowadzonego eksperymentu na zlecenie agencji rządu USA i poradnika. Książka bardzo ciekawa poznawczo, polecam.

Interesujące przedstawienie czynników decydujących o skutecznym szacowaniu prawdopodobieństwa wystąpienia zdarzeń w przyszłości. Hybryda sprawozdania z prowadzonego eksperymentu na zlecenie agencji rządu USA i poradnika. Książka bardzo ciekawa poznawczo, polecam.

Świetna ksiazka.
Uczy przede wszystkim krytycznego myslenia.
Po jej przeczytaniu mialam wielokrotnie roznegorodzaju dyskusje na tematy w niej poruszane, odnalazlam takze pasje prognozowania w ramach projektu Good Judgment Project. Bardzo warto.

Świetna ksiazka.
Uczy przede wszystkim krytycznego myslenia.
Po jej przeczytaniu mialam wielokrotnie roznegorodzaju dyskusje na tematy w niej poruszane, odnalazlam takze pasje prognozowania w ramach projektu Good Judgment Project. Bardzo warto.

Naukowiec (Tetlock) próbuje sił jako pisarz z pomocą dziennikarza (Gardner),niestety. Autor tworzy 300-stronicową lurę na podstawie jednego badania. Często sobie przeczy i dryfuje narracyjnie, zasłaniając się fałszywą potrzebą symetrii naukowego wnioskowania. Same wnioski - ogólne i mało praktyczne - można by zmieścić na 20 stronach. Lepiej przeczytać streszczenie. Czytałem w oryginale.

Naukowiec (Tetlock) próbuje sił jako pisarz z pomocą dziennikarza (Gardner),niestety. Autor tworzy 300-stronicową lurę na podstawie jednego badania. Często sobie przeczy i dryfuje narracyjnie, zasłaniając się fałszywą potrzebą symetrii naukowego wnioskowania. Same wnioski - ogólne i mało praktyczne - można by zmieścić na 20 stronach. Lepiej przeczytać streszczenie....

Była to ciekawa książka ale ze względu na moją profesję zawodową większość z obserwacji autorów była dla mnie oczywista. Niewątpliwym plusem jest przedstawienie zagadnienia prognozowania z szerokiej perspektywy zamiast pisania kolejnej książki "how to improve…".

Do najciekawszych obserwacji zaliczam:
• Ciągłą, minimalna zmianę prognoz pod wpływem nowych informacji
• Nie trzeba być ekspertem w danej dziedzinie by osiągać wysokie wyniki prognostyczne
• Warto prognozować wspólnie ale grupa ta musi być różnorodna a jej członkowie nie mogą się bać wyrażać swojego zdania

Po lekturze ciągle w mojej głowie rezonuje pytanie - czy warto prognozować tak złożone problemy - jak te przedstawione w książce? Czy nie lepiej byłoby poświęcić książkę prognozowaniu rynków finansowych albo niekorzystnych zmian zdrowotnych wśród ludzi?

Była to ciekawa książka ale ze względu na moją profesję zawodową większość z obserwacji autorów była dla mnie oczywista. Niewątpliwym plusem jest przedstawienie zagadnienia prognozowania z szerokiej perspektywy zamiast pisania kolejnej książki "how to improve…".

Do najciekawszych obserwacji zaliczam:
• Ciągłą, minimalna zmianę prognoz pod wpływem nowych informacji
• Nie...

1. Bądź lisem z oczami ważki zamiast jeżem (lepiej wiedzieć wiele różnych małych rzeczy, zamiast jednej wielkiej - jeden punkt widzenia, druga strona medalu, trzecia…czternasta to oczy ważki),wtedy pokonasz szympansa rzucającego strzałkami – pamiętaj, że przekonania to jedynie hipotezy do sprawdzenia.
2. Zrób wyraźne rozróżnienie między tym co wiesz, a tym czego nie wiesz i przyjrzyj się wszelkim założeniom. Włącz myślenie kategoriami prawdopodobieństwa. Użyj pytankizacji.
3. Dąż do niwelowania niepewności epistemologicznej z całych sił i zachowaj pokorę dla niepewności aleatorycznej.
4. Przyjmij spojrzenie z zewnątrz i spójrz na problem z perspektywy porównawczej, która przykłada mniejszą wagę do jego wyjątkowości i traktuje go jako przypadek szczególny należący do szerszej klasy zjawisk. Przyjmij właściwą kotwicę, bo czym lepsza kotwica tym lepsze odpowiedzi, zarazem pamiętaj, że zadziwiająco łatwo jest przyjąć niewłaściwą kotwicę.
5. Przyjmij spojrzenie z wewnątrz które zwraca szczególną uwagę na cechy wyjątkowe problemu.
6. Zbadaj podobieństwa i różnice pomiędzy twoim poglądem na sprawę, a poglądami innych i zwróć szczególną uwagę na rynki prognostyczne i metody pozyskiwania mądrości od tłumu - zagregowane oceny wielu różnorodnych osób regularnie okazują się być lepsze niż precyzja przeciętnego członka danej grupy i okazują się zaskakująco dokładne.
7. Dokonaj syntezy tych wszystkich różnych punktów widzenia w jedno spojrzenie – równie wnikliwe jak u ważki.
8. Wyraź swoją ocenę maksymalnie precyzyjnie, używając szczegółowej skali prawdopodobieństwa (minimum 5 stopniowej)
9. Uaktualniaj prognozę wraz z pojawianiem się nowej wiedzy. Lawiruj pomiędzy Scyllą a Charybdą. Najlepiej na wykresie częstymi małymi, lecz precyzyjnymi krokami.
10. Nie istnieje żadna magiczna formuła.

Warto być dobrym z matematyki, otwartym na doświadczenie, z podejściem wieczna beta – prorozwojowym i niezłomnym.
Czynnik wieczna beta jest trzy razy ważniejszy od inteligencji.
Warto stworzyć zespół różnorodnych, uzupełniających się nawzajem ludzi, którzy zamiast tańczyć wokół (poklepywać się po plecach) będą używać konstruktywnej krytyki (bez zjadliwych tyrad),czego efektem będzie wieczna świeżość i wytworzy się EMERGENTNA właściwość grupy.

1. Bądź lisem z oczami ważki zamiast jeżem (lepiej wiedzieć wiele różnych małych rzeczy, zamiast jednej wielkiej - jeden punkt widzenia, druga strona medalu, trzecia…czternasta to oczy ważki),wtedy pokonasz szympansa rzucającego strzałkami – pamiętaj, że przekonania to jedynie hipotezy do sprawdzenia.
2. Zrób wyraźne rozróżnienie między tym co wiesz, a tym czego nie wiesz...

Philip Tetlock to wybitny badacz z zakresu prognozowania. W swojej książce skrupulatnie omawia punkt po punkcie kluczowe czynniki, które składają się na przewidywanie przyszłości. Jego pióro jest lekkie, sprawne i treściwe. Swoją narrację stara się wzbogacać barwnymi przykładami i historiami, które sprawiają, że czytelnik nie tylko lepiej odbiera czytaną lekturę, ale również potrafi zrozumieć szerszy kontekst opisywanej teorii prognozowania.

Jest to książka, która z pozoru wydaje się kolejną lekturą, która doradza sztampowo ,,Co należy zrobić, a na pewno odniesiemy sukcesw tej dziedzinie''. Jednak to błąd. Z każdym kolejnym słowem, z każdą kolejną stroną wchodzimy w ten niezwykle inspirujący świat prognozowania, dając przy radość z czytania, a także motywując do przemyślenia nad otaczającą nas rzeczywistością, w której brak precyzji - po głębszym zastanowieniu - jest nadgminny, szczególnie w ogólnodostępnych mediach, gdzie eksperci - określani przez Tetlocka jako ,,Gadające Głowy'' - zadają trafne pytania, lecz nie weryfikuje się ich prognoz, które w więszkości są pasmem porażek na tym polu. Trzeba na dany problem spoglądać z perspektywy naukowca, któremu ciągle przyświęca niepewność i utwierdzenie w przekonananiu, że nic nie jest pewne. Nawet śmierć i płacenie podatków. Wydarzenia, które z perspektywy czasu wydają się, iż były trudne do przewidzenia, jednak po wnikliwym przeanalziowaniu problemu mogły zostać zażegnane. Prognosta to ,,wieczna beta'', która rozkłąda problem na czynniki pierwsze, patrzy na problem z zewnątrz, wewnątrz, dokonuje syntezy, poszukje innych prognoz, a na sam koniec przychodzi mu do oceny.

Sztuka prognozowania jest niezwykle trudna, ale po lekturze tej pozycji można sobie uświadomić, iż dzięki naszej cieżkiej pracy możemy dojść do pewnego poziomu w przewidywaniu przyszłości. Przy okazji doświadczając wspaniałej przygody, od której łatwo się jest uzależnić. Książka warta polecenia!

Philip Tetlock to wybitny badacz z zakresu prognozowania. W swojej książce skrupulatnie omawia punkt po punkcie kluczowe czynniki, które składają się na przewidywanie przyszłości. Jego pióro jest lekkie, sprawne i treściwe. Swoją narrację stara się wzbogacać barwnymi przykładami i historiami, które sprawiają, że czytelnik nie tylko lepiej odbiera czytaną lekturę, ale...

Tetlock i Gardner pokazują jak powinien wyglądać proces stawiania precyzyjnych, rzetelnych i uzasadnionych prognoz. Takich, które są pochodną procesu analitycznego, a nie intuicji i przekonań. Punktują największe wady prognozowania – nieprzejrzystość, niejednoznaczność sformułowań, brak weryfikacji skuteczności. Co najważniejsze pokazują, że bycie dobrym prognostykiem (lub po prostu analitykiem) nie musi wiązać się z byciem ekspertem w danej branży. O wiele ważniejszy jest raczej specyficzny rodzaj rozumowania, filtrowania i oceny informacji.

Prognozy omawiane przez autorów dotyczą różnych obszarów rzeczywistości – rynków, gospodarek, polityki, wydarzeń społecznych, kulturalnych, militarnych. W każdym z nich można spróbować podjąć się oceny przyszłych wydarzeń, która będzie równie dobra jak wielu ekspertów, pod warunkiem włożenia konkretnej pracy i trzymania się precyzyjnej metodologii. Istotne jest również systematyczne korygowanie własnych prognoz (oraz przekonań) w miarę zdobywania nowych informacji, przy czym nie chodzi tu o zmianę zdania z minuty na minutę, a raczej umiejętność krytycznego spojrzenia i wyjścia poza własne poglądy i przekonania.
[...]
całość:
http://www.speculatio.pl/superprognozowanie/

Tetlock i Gardner pokazują jak powinien wyglądać proces stawiania precyzyjnych, rzetelnych i uzasadnionych prognoz. Takich, które są pochodną procesu analitycznego, a nie intuicji i przekonań. Punktują największe wady prognozowania – nieprzejrzystość, niejednoznaczność sformułowań, brak weryfikacji skuteczności. Co najważniejsze pokazują, że bycie dobrym prognostykiem (lub...