Najnowsze artykuły
- Artykuły[QUIZ] Te fakty o pisarzach znają tylko literaccy eksperciKonrad Wrzesiński6
- ArtykułyWznowienie, na które warto było czekaćInegrette0
- ArtykułyDzień Bibliotekarza i Bibliotek – poznajcie 5 bibliotecznych ciekawostekAnna Sierant23
- Artykuły„Kuchnia książek” to list, który wysyłam do trzydziestoletniej siebie – wywiad z Kim Jee HyeAnna Sierant2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Dan Gardner
3
7,8/10
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
7,8/10średnia ocena książek autora
77 przeczytało książki autora
338 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Superprognozowanie. Sztuka i nauka prognozowania
Dan Gardner, Philip Tetlock
7,7 z 62 ocen
376 czytelników 7 opinii
2017
Najnowsze opinie o książkach autora
Superprognozowanie. Sztuka i nauka prognozowania Dan Gardner
7,7
Tetlock i Gardner pokazują jak powinien wyglądać proces stawiania precyzyjnych, rzetelnych i uzasadnionych prognoz. Takich, które są pochodną procesu analitycznego, a nie intuicji i przekonań. Punktują największe wady prognozowania – nieprzejrzystość, niejednoznaczność sformułowań, brak weryfikacji skuteczności. Co najważniejsze pokazują, że bycie dobrym prognostykiem (lub po prostu analitykiem) nie musi wiązać się z byciem ekspertem w danej branży. O wiele ważniejszy jest raczej specyficzny rodzaj rozumowania, filtrowania i oceny informacji.
Prognozy omawiane przez autorów dotyczą różnych obszarów rzeczywistości – rynków, gospodarek, polityki, wydarzeń społecznych, kulturalnych, militarnych. W każdym z nich można spróbować podjąć się oceny przyszłych wydarzeń, która będzie równie dobra jak wielu ekspertów, pod warunkiem włożenia konkretnej pracy i trzymania się precyzyjnej metodologii. Istotne jest również systematyczne korygowanie własnych prognoz (oraz przekonań) w miarę zdobywania nowych informacji, przy czym nie chodzi tu o zmianę zdania z minuty na minutę, a raczej umiejętność krytycznego spojrzenia i wyjścia poza własne poglądy i przekonania.
[...]
całość:
http://www.speculatio.pl/superprognozowanie/
Superprognozowanie. Sztuka i nauka prognozowania Dan Gardner
7,7
1. Bądź lisem z oczami ważki zamiast jeżem (lepiej wiedzieć wiele różnych małych rzeczy, zamiast jednej wielkiej - jeden punkt widzenia, druga strona medalu, trzecia…czternasta to oczy ważki),wtedy pokonasz szympansa rzucającego strzałkami – pamiętaj, że przekonania to jedynie hipotezy do sprawdzenia.
2. Zrób wyraźne rozróżnienie między tym co wiesz, a tym czego nie wiesz i przyjrzyj się wszelkim założeniom. Włącz myślenie kategoriami prawdopodobieństwa. Użyj pytankizacji.
3. Dąż do niwelowania niepewności epistemologicznej z całych sił i zachowaj pokorę dla niepewności aleatorycznej.
4. Przyjmij spojrzenie z zewnątrz i spójrz na problem z perspektywy porównawczej, która przykłada mniejszą wagę do jego wyjątkowości i traktuje go jako przypadek szczególny należący do szerszej klasy zjawisk. Przyjmij właściwą kotwicę, bo czym lepsza kotwica tym lepsze odpowiedzi, zarazem pamiętaj, że zadziwiająco łatwo jest przyjąć niewłaściwą kotwicę.
5. Przyjmij spojrzenie z wewnątrz które zwraca szczególną uwagę na cechy wyjątkowe problemu.
6. Zbadaj podobieństwa i różnice pomiędzy twoim poglądem na sprawę, a poglądami innych i zwróć szczególną uwagę na rynki prognostyczne i metody pozyskiwania mądrości od tłumu - zagregowane oceny wielu różnorodnych osób regularnie okazują się być lepsze niż precyzja przeciętnego członka danej grupy i okazują się zaskakująco dokładne.
7. Dokonaj syntezy tych wszystkich różnych punktów widzenia w jedno spojrzenie – równie wnikliwe jak u ważki.
8. Wyraź swoją ocenę maksymalnie precyzyjnie, używając szczegółowej skali prawdopodobieństwa (minimum 5 stopniowej)
9. Uaktualniaj prognozę wraz z pojawianiem się nowej wiedzy. Lawiruj pomiędzy Scyllą a Charybdą. Najlepiej na wykresie częstymi małymi, lecz precyzyjnymi krokami.
10. Nie istnieje żadna magiczna formuła.
Warto być dobrym z matematyki, otwartym na doświadczenie, z podejściem wieczna beta – prorozwojowym i niezłomnym.
Czynnik wieczna beta jest trzy razy ważniejszy od inteligencji.
Warto stworzyć zespół różnorodnych, uzupełniających się nawzajem ludzi, którzy zamiast tańczyć wokół (poklepywać się po plecach) będą używać konstruktywnej krytyki (bez zjadliwych tyrad),czego efektem będzie wieczna świeżość i wytworzy się EMERGENTNA właściwość grupy.