Umęczyłem to. To chyba najsłabsza część Malazańskiej Księgi Poległych jaką dane mi było czytać. „Dom Łańcuchów” wydarzeniami nawiązuje do tomu drugiego. Znów pojawia się postać Odrodzonej sha’ik a wydarzenia rozgrywają się w głównej mierze na pustyni Raraku. Przeciwko jej oddziałom maszeruje przyboczna Tavore, notabene siostra sha’ik, reprezentująca Imperium Malazańskie. I tu pojawia się mały zgrzyt. Prez całą książkę czytamy o niekończących się przygotowaniach do bitwy a akcja wlecze się strasznie mozolnie. Wysiłek czytania nie zostaje też nagrodzony bo książka kończy się nijako i bez pomysłu. W tym przypadku ilość stron nie przekłada się na jakość i dlatego byłem zawiedziony po skończeniu tej książki. Minusem też jest to, że autor wprowadza zupełnie nowe postacie podczas gdy ze starych ostała się zaledwie garstka. Słabo. Trochę powyżej przeciętnej czyli dobra. Erikson potrafi jednak pisać momentami emocjonująco, ale powieść jako całość wypada mizernie. Niedługo sięgnę po tom 5 (Przypływy nocy) i mam nadzieję, że tym razem się nie rozczaruję.

Umęczyłem to. To chyba najsłabsza część Malazańskiej Księgi Poległych jaką dane mi było czytać. „Dom Łańcuchów” wydarzeniami nawiązuje do tomu drugiego. Znów pojawia się postać Odrodzonej sha’ik a wydarzenia rozgrywają się w głównej mierze na pustyni Raraku. Przeciwko jej oddziałom maszeruje przyboczna Tavore, notabene siostra sha’ik, reprezentująca Imperium Malazańskie. I...