Książka przesycona magią i wspaniałym klimatem późnej jesieni. Czarodzieje, mroczne elfy i szaleństwo. "Jonathan Strange i pan Norrell" to już klasyk powieści o magii.

Książka przesycona magią i wspaniałym klimatem późnej jesieni. Czarodzieje, mroczne elfy i szaleństwo. "Jonathan Strange i pan Norrell" to już klasyk powieści o magii.

Godne zakończenie historii. Rozumiem, dlaczego niektórzy wydawcy zdecydowali się na wydanie książki w formie trylogii - ma to swoje praktyczne uzasadnienie. Tym niemniej polecam wszystkim przeczytanie owej trylogii tak, jakby była pojedynczą książką, czyli według zamysłu autorki. W ten sposób uniknie się przykrego wrażenia, że poszczególne jej części nie mają klamry kompozycyjnej w postaci krótkiego przypomnienia, co było w poprzednim tomie i ruszenia od tegoż punktu dalej, lecz jest to ciągła opowieść, która swój punkt kulminacyjny ma własnie w trzecim tomie. Nie chcę zdradzać szczegółów, ale szkoda, żeby ktoś miał nie dotrwać do tego etapu, znudziwszy się (?) poprzednimi częściami.

Dodam, że taka reakcja jest to możliwa i uzasadniona, ponieważ autorka ma specyficzny styl (inną jej książkę, "Damy z Grace Adieu", utrzymaną w podobnym tonie co "Dr. Strange i pan Norrell", oceniłam bardzo nisko) i nie każdemu on może przypaść do gustu. Dla miłośników prozy (nie ekranizacji, dodajmy w razie wątpliwości) Jane Austen oraz brytyjskich baśni o skrzatach i gnomach, będzie to powieść w sam raz.

Godne zakończenie historii. Rozumiem, dlaczego niektórzy wydawcy zdecydowali się na wydanie książki w formie trylogii - ma to swoje praktyczne uzasadnienie. Tym niemniej polecam wszystkim przeczytanie owej trylogii tak, jakby była pojedynczą książką, czyli według zamysłu autorki. W ten sposób uniknie się przykrego wrażenia, że poszczególne jej części nie mają klamry...

Tej książki nie należy czytać. Ją trzeba smakować, delektować się każdym rozdzialikiem. A smakowita i obfita to lektura. 1200 stron (wyd. pierwsze, zsumowane 3 tomy) misternej opowieści o magii początku XIX wieku. Fascynująca obserwacja dwóch tytułowych bohaterów o kompletnie różnych charakterach, których łączy wspólna pasja.

Warto książkę skonsumować do końca - wszystkie wątki precyzyjnie zostają rozwiązane, cała historia daje sporo satysfakcji. Wspominam o tym, gdyż po przejrzeniu statystyki wypożyczeń w lokalnej bibliotece okazuje się, iż tylko równe 50% czytelników pożyczających pierwszy tom sięgnęło po tom trzeci...

Książka utrzymana jest w konwencji powieści historycznej. Autorka zawarła w niej setki szczegółowych przypisów, w których często przedstawiane są osobne historie dopełniające całość. Ma się wręcz wrażenie, że magia i świat elfów to zjawiska choć nadzwyczajne to jednak prawdziwe.

Ta uczta jest wyborna. Smacznego!

Tej książki nie należy czytać. Ją trzeba smakować, delektować się każdym rozdzialikiem. A smakowita i obfita to lektura. 1200 stron (wyd. pierwsze, zsumowane 3 tomy) misternej opowieści o magii początku XIX wieku. Fascynująca obserwacja dwóch tytułowych bohaterów o kompletnie różnych charakterach, których łączy wspólna pasja.

Warto książkę skonsumować do końca - wszystkie...

Żałuję, że skończyłam już czytać "JS i PN". Tęsknię za magią, która u Clarke jest więcej niż namacalna- wręcz wdychasz ją z każdej strony powieści.
Ale to jest właśnie w książkach najpiękniejsze, że zawsze czekają na Twój powrót. A do tej na pewno wrócę.

Żałuję, że skończyłam już czytać "JS i PN". Tęsknię za magią, która u Clarke jest więcej niż namacalna- wręcz wdychasz ją z każdej strony powieści.
Ale to jest właśnie w książkach najpiękniejsze, że zawsze czekają na Twój powrót. A do tej na pewno wrócę.

ostatni tom tej trylogii jest najciekawszy...nie ma nudy przy czytaniu i bardzo wciąga

ostatni tom tej trylogii jest najciekawszy...nie ma nudy przy czytaniu i bardzo wciąga