Bardzo lubię sposób w jaki pani Kossakowska wykreowała postaci aniołów oraz upadłych i uważam, że niektórych nie sposób nie uwielbiać. Anioły są tam tak niezwykle... ludzkie, że można się w nich zakochać, a ich problemy niejednokrotnie przywodzą nam na myśl nasze własne.
Mimo że zdaję sobie sprawę z tej okropnej idealności jaka na ogół irytuje mnie w bohaterach jestem fanką Daimona Freya, kocham Razjela i Asmodeusza, fascynują mnie Drago Gamerin oraz Lucyfer i nie wyobrażam sobie historii bez Samaela, Gabriela i Michała.

Sama historia jest słabsza niż opowiadania. Zdecydowanie wolę, gdy pani Kossakowska stosuje krótsze formy, gdyż lepiej jej wychodzą. Jednak opisy bitew... Aż chce się mruczeć z zadowolenia. Ciężko się czyta przymykając oczy, na szczęście tutaj nie trzeba. Litery same układają się w obraz walki, która rozgrywa się na stronicach, a wyobraźnia przenosi na pole, tuż obok Gabriela, Razjela czy Michała.

Zapoczątkowanie historii opowiadaniem "Beznogi tancerz" było genialnym posunięciem. Jest to najlepszy tekst jaki stworzyła pani Maja i zachęca do czytania.
Niestety wątek miłosny jest mdły i przyprawia mnie o drgawki, podobnie jest z Daimonem, którego szczerze przestaję lubić z tego powodu, jednak samo zakończenie, już po względnym rozwiązaniu fabuły jest genialne. Każdemu powinno dać do myślenia i sprawia, że wszystkie niedociągnięcia umykają stawiając przez czytelnikiem pytanie, na które sam musi odpowiedzieć.

Polecam, o ile czytało się już "Obrońców Królestwa" albo "Żarna niebios".

Bardzo lubię sposób w jaki pani Kossakowska wykreowała postaci aniołów oraz upadłych i uważam, że niektórych nie sposób nie uwielbiać. Anioły są tam tak niezwykle... ludzkie, że można się w nich zakochać, a ich problemy niejednokrotnie przywodzą nam na myśl nasze własne.
Mimo że zdaję sobie sprawę z tej okropnej idealności jaka na ogół irytuje mnie w bohaterach jestem...