SAMOTNY JULES…
Zamknięty w sobie, wyobcowany, rzucony na pastwę losu. Samotny pod wieloma względami, skrzywdzony przez bieg wydarzeń i odepchnięty przez siostrę. Dziecko, które przeżyło tragedię i dorosły człowiek, który staje przed niełatwymi decyzjami mierząc się oko w oko z najprawdziwszym, najboleśniejszym rozdziałem życia. Taki właśnie jest główny bohater książki, Jules. Mężczyzna, dla którego przygotowano niełatwy scenariusz, choć z uwzględnionymi scenami radości i nadziei.

…I INNI
Tę powieść tworzą jednak także postaci drugoplanowe, potrafiące wyrazistą osobowością oraz wiarygodnym zachowaniem wywołać wiele emocji. Oprócz wyciągającej pomocną dłoń Alvy, której z resztą czeka zawiła droga prowadząca do uciekającego szczęścia, pojawia się kontrowersyjna siostra bohatera, na której trudna przeszłość postanowiła wyraźnie wymalować trwały ślad. Staczająca się, sięgająca po coraz groźniejsze używki. Co ją czeka? Tego zdradzić Wam nie mogę.

RODZINNY DOM, DOM DZIECKA…
Tło wydarzeń zmienia się wraz z upływającymi latami. Szczęśliwy dom z troszczącymi się o pociechy rodzicami, niełatwy do przebrnięcia internat czy posiadłość jednej z powieściowych kobiet. Autor postawił na ruchomy obraz, nie przywiązując jednak uwagi do kreacji środowiska w takim stopniu, w jakim skupił się na samych wydarzeniach oraz emocjach towarzyszących bohaterom. Nieczęsto sięgam po książki, które swoją historią pokazują tak szeroki zakres czasu. Od dzieciństwa, do lat dorosłości – w nieustannym towarzystwie poczucia kruchości życia.

TRUDNA, ALE MĄDRA
„Koniec samotności” to nie jest łatwa lektura. To także nie jest ten typ powieści, który wciąga od samego początku. Mam wrażenie, że autor nie miał zamiaru uderzyć przebiegiem akcji czy co rusz zaskakiwać wydarzeniami. Jest tutaj jeden bardzo istotny moment zwrotu, jednak potem całość biegnie raczej spokojnym rytmem. A to, co jest najbardziej wartościowe, to realność treści, to jej przyziemny, rzeczywisty do bólu wydźwięk. To odwaga pokazania czegoś, co nieuchronne i lekcja pełna trudnych do przełknięcia prawd, z których można wyczytać niejeden wartościowy morał.

PODSUMOWANIE
Książka o samotności, o barykadach stawianych przez codzienność, o wielkich dylematach, oczekiwaniach, o miłości, śmierci, szczęściu, jednak przede wszystkim o życiu. Nie wciągnęła mnie tak, bym przewracała kolejne strony z zapartym tchem. Nie zachwyciła przebiegiem akcji, choć urzekła mądrością słów, tym spokojnym przekazem tak niełatwych kwestii, tą nadzieją, której raczej na co dzień nie szukamy w akceptacji tego, co nieuchronne. „Koniec samotności” to lekcja - mądra, chociaż nie lekka. Polecam wszystkim tym, którzy mają ochotę na coś ambitniejszego. Na depresyjne dni – odradzam.

http://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/

SAMOTNY JULES…
Zamknięty w sobie, wyobcowany, rzucony na pastwę losu. Samotny pod wieloma względami, skrzywdzony przez bieg wydarzeń i odepchnięty przez siostrę. Dziecko, które przeżyło tragedię i dorosły człowiek, który staje przed niełatwymi decyzjami mierząc się oko w oko z najprawdziwszym, najboleśniejszym rozdziałem życia. Taki właśnie jest główny bohater książki,...