Jak przeczytałam tył okładki, to myślałam, że ta wojna to będzie ciągnięcie tematu. Myliłam się. "Starcie Królów" to godna pierwszej części kontynuacja "Gry o Tron". Temu, kto przeczytał 1. część, nie trzeba zachwalać drugiej, mimo to chcę wyrazić swoją opinię.
W pierwszej części podziwiałam Martina za wspaniale wykreowane postacie, tym razem zwróciłam uwagę na ich rozmieszczenie w Siedmiu Królestwach. Każdy z nich jest umieszczony po innej stronie wojny. Brakowało mi tylko narracji Robba starka. Jako że wojna zwiększa swój zasięg ( nie walczą już tylko Lannisterowie i Starkowie, ale też Renly, Stannis i ludzie z Żelaznych Wysp), była ow iele ciekawsza. Wspaniale rozegrana fabuła: do ostatnich stron nie wiedziałam, jak zakończy się akcja tej książki.
Najbardziej współczułam dzieciom Eddarda Starka. Sansa została narzeczoną Joffreya, którego nie cierpię ( i ona też), Arya przemierzyła w nędznych warunkach kraj ogarnięty ogniem wojny i nie skończyło się to dla niej dobrze, mój biedny, kaleki Bran i Rickon też nie mieli lekko.
Czasami, podczas czytania tej książki, miałam ochotę krzyknąć; "Błagam! Okażcie trochę ludzkich uczuć, nie niszczcie się nawzajem, miejcie litość!". A takie myśli nie przychodzą do głowy przy czytaniu wielu książek.
Wady... no może autor zapominał się przy opisywaniu brutalności świata przedstawionego. Zdziwiło mnie to, że większość źle czyniących bohaterów nie miała wyrzutów sumienia. Bez przesady, nie byli zupełnymi potworami.

Jak przeczytałam tył okładki, to myślałam, że ta wojna to będzie ciągnięcie tematu. Myliłam się. "Starcie Królów" to godna pierwszej części kontynuacja "Gry o Tron". Temu, kto przeczytał 1. część, nie trzeba zachwalać drugiej, mimo to chcę wyrazić swoją opinię.

W pierwszej części podziwiałam Martina za wspaniale wykreowane postacie, tym razem zwróciłam uwagę na ich...