Jestem pod niesamowitym wrażeniem, naprawdę. Mimo, że na początku coś mi nie pasowało, nie potrafię określić co dokładnie, to w połowie książki doznałam wielkiego WOW.
Piękna, winkliwa analiza upadku 50-letniego artysty. Upadku jakże okrutnego, bo dokonywującego się w kilku sferach życia: w sferze prywatnej, gdzie widzimy powolny proces rozpadu małżeństwa głównego bohatera, sferze zawodowej, w której ukazuje nam się obraz zanikania weny i chęci tworzenia, oraz sferze jakże przyziemnej, bo fizycznej, gdzie czytamy o zmianach spowodowanych postępem starzenia się.
Wszystko okraszone opisami współczesnej Polski, która na równi z bohaterem stacza się na dno. A może to Franciszek jest Polską, bądź Polska Franciszkiem?
Jastrun zrobił też jedną, świetną według mnie rzecz. W połowie snucia zatrzymujemy się nagle na rozdziale,w którym zwraca się bezpośrednio do Czytelnika i pyta: co dalej powinienem zrobić z bohaterem?

Książka warta polecenia.

Jestem pod niesamowitym wrażeniem, naprawdę. Mimo, że na początku coś mi nie pasowało, nie potrafię określić co dokładnie, to w połowie książki doznałam wielkiego WOW.
Piękna, winkliwa analiza upadku 50-letniego artysty. Upadku jakże okrutnego, bo dokonywującego się w kilku sferach życia: w sferze prywatnej, gdzie widzimy powolny proces rozpadu małżeństwa głównego...