Początkowo nie mogłam się wkręcić w tę historię, jakoś tak niemal odruchowo stając okoniem wobec akurat takiego środowiska głównych bohaterów. Ale muszę przyznać, że szybko wciągnęła mnie opisana historia, chociaż akcja rozkręca się tu w dość specyficzny sposób. W zasadzie ślimaczy się, dopiero pod koniec książki nabierając tempa. Ale mimo wszystko czyta się to nadspodziewanie dobrze.

Klimatycznie trochę mi to przypominało jakieś zwariowane arabskie połączenie „Wesela” Wyspiańskiego i pierwszej części „Ojca chrzestnego”. Cała bowiem fabuła kręci się wokół arabskiego ślubu, oddając świetnie panujący przy tym wydarzeniu nastrój. Zatargi rodzinne, konflikty i zadry między innymi odłamami mniejszości muzułmańskich, bunt młodzieńczy, poszanowanie tradycji, homoseksualizm – w weselnym korowodzie przebłyskuje cały miszmasz tej problematyki obyczajowej. A dodatkowo pojawiają się zapytania o tożsamość narodową (ciekawy jest problem zagubienia tożsamościowego drugiego i trzeciego pokolenia Arabów, mieszkających we Francji – którzy z jednej strony chcą zachować swoją tradycję, a z drugiej – chcąc czuć się obywatelami Francji), problem multikulturowego społeczeństwa, w którym mniejszość zaczyna dominować nad „rdzennymi” mieszkańcami kraju. Oprócz tego są jeszcze narkotyki, płatna miłość, kompleksy, gangsterskie porachunki. A wszystko to splata się w opowieść, która w zasadzie sama się czyta.

Autor wykazał się sporą złośliwością, kończąc opowieść w takim akurat momencie. Ale przynajmniej może mieć pewność, że drugi tom tej historii nie będzie czekał zbyt długo na swoją kolej do czytania...

Początkowo nie mogłam się wkręcić w tę historię, jakoś tak niemal odruchowo stając okoniem wobec akurat takiego środowiska głównych bohaterów. Ale muszę przyznać, że szybko wciągnęła mnie opisana historia, chociaż akcja rozkręca się tu w dość specyficzny sposób. W zasadzie ślimaczy się, dopiero pod koniec książki nabierając tempa. Ale mimo wszystko czyta się to...