[Ostrzeżenie – Recenzja zawiera istotne informacje dotyczące fabuły poprzedniego tomu]
Trzecia część „Sagi rodziny Neshov” przynosi piękno i brzydotę, radość i cierpienie. Zaciska gardło ze wzruszenia bądź smutku, a potem powoduje śmiech. Jak poprzednie tomy – zaskakuje, ale do zaskoczeń, które szykuje swoim czytelnikom Anne B. Ragde, nie można się przyzwyczaić.
W Bynset trwa upalne lato. Tor nie żyje. Popełnił samobójstwo. Wiosną ranił się poważnie w nogę, a Torunn przyjechała na dłuższy czas, by pomóc mu i dziadkowi Tallakowi w prowadzeniu gospodarstwa, być może także by podjąć decyzje co do swojej ewentualnej przyszłości w Bynset. Opieka nad dwojgiem starych ludzi oraz gospodarstwem będącym właściwie w ruinie okazała się jednak bardzo trudna i wyczerpująca – bardziej jeszcze psychicznie aniżeli fizycznie. Na szczęście świniami zajmuje się wspólnie z przydzielonym jej pomocnikiem, Kajem Rogerem. Tor obecność i pracę Torunn w Bynset odbiera jednak nie jako jej urlop od pracy w klinice weterynaryjnej, ale oczywiste przejęcie gospodarstwa. Gdy dowiaduje się, że jest inaczej, gdy w chwili emocji Torunn mówi mu, że wcale Bynset nie chce (choć w rzeczywistości nie podjęła jeszcze decyzji), Tor załamuje się, uważa wszystko za skończone, traci sens życia…
Na Torunn spada więc straszny ciężar. Pozostaje sama ze starym Tallakiem, ze swoim bólem i z bólem dziadka (dźwiganym przez niego przez całe długie i nieszczęśliwe życie). Codziennie jest z nią też Kaj Roger, dla którego dziedziczka Neshov staje się bardzo ważna, ale Torunn jakby nie zauważa jego starań. Pomoc Magrido też wydaje się niewystarczająca (Magrido zresztą zajęty jest modernizacją własnego zakładu pogrzebowego). Erlend i Krumme snują plany rozbudowy gospodarstwa, ale są daleko. Torunn pogrąża się w depresji, w swoim samotnym cierpieniu, niedostrzeganym lub ledwo dostrzeganym przez rodzinę.
Tymczasem w Kopenhadze panuje atmosfera diametralnie odmienna. Erlend i jego partner spodziewają się dzieci z kobiecą parą Jytte i Liz. Erlend gromadzi potajemnie niemowlęce stroje od znanych projektantów, snuje wraz z Krumme plany na przyszłość. Chcą zainwestować w Bynset, przebudować dom, uczynić go pięknym, nowoczesnym i przestronnym miejscem, gdzie ich dzieci wraz z czwórką rodziców będą mogły spędzać wolny czas. Torunn ma w tych planach istotne miejsce – musi zamieszkiwać i prowadzić rodzinne gospodarstwo, inaczej nieruchomość zgodnie z norweskim prawem może przejąć państwo. Czy odczucia samej Torunn są w ogóle ważne dla Erlenda? Czy uniesie ciężar wydarzeń i oczekiwań rodziny na swoich szczupłych barkach?...
Cała recenzja dostępna tutaj:
http://zabookowane.pl/literatura-z-daleka-i-bliska/literatura-norweska/anne-b-ragde-na-pastwiska-zielone-saga-rodziny-neshov-tom-3-recenzja/

[Ostrzeżenie – Recenzja zawiera istotne informacje dotyczące fabuły poprzedniego tomu]
Trzecia część „Sagi rodziny Neshov” przynosi piękno i brzydotę, radość i cierpienie. Zaciska gardło ze wzruszenia bądź smutku, a potem powoduje śmiech. Jak poprzednie tomy – zaskakuje, ale do zaskoczeń, które szykuje swoim czytelnikom Anne B. Ragde, nie można się przyzwyczaić.
W Bynset...