Przy okazji lektury pierwszej powieści Wojciecha Chmielarza zatytułowanej „Podpalacz”, wiedziałem, że mam do czynienia z autorem, który swoim debiutem udowadnia, że nie jest pisarzem tuzinkowym, a jego bohaterowie są tymi, o których się długo pamięta i czeka na ich kolejne przygody. Pierwsza powieść nie była może tak bardzo porywająca, ale widać było po niej, że autor wie co chce w literaturze osiągnąć i co chce przekazać swoim dobroczyńcom, czyli czytelnikom.
Chwaląc wtedy Wojciecha Chmielarza, wiedziałem co robię, a autor jakby mi się za to odwdzięczając swoją kolejną powieścią pt. „Farma lalek” zapewnił kilka godzin doskonałej i intrygującej rozrywki.
Nowa powieść Pana Wojciecha Chmielarza podbiła moje serce od razu na samym początku. Spowodowane to było umiejscowieniem akcji w Karkonoszach, w miejscach, które dosyć niedawno odwiedzałem. Ta przepiekana i urokliwa część Dolnego Śląska znalazła wspaniałe odzwierciedlenie w fabule książki. Autor znakomicie wykorzystał jej potencjał, co bardzo pozytywnie wpłynęło na odbiór całej powieści. Krajobrazy i aura tajemniczości związana z tymi okolicami dodała tylko smaczku i wiele razy pobudzała moją wyobraźnię, ale też przywoływała wspomnienia związane z moimi wycieczkami, które odbywałem w tych miejscach.
Poza tymi wspaniałymi krajobrazami „Farma lalek” jest emocjonującym i wielowątkowym kryminałem z doskonałym obyczajowym tłem. Autor przedstawia w nim czytelnikowi nie tylko relacje pomiędzy mieszkańcami miasteczka a społecznością romską, zamieszkującą te tereny, lecz także w doskonały sposób pokazuje zależności, nie tylko służbowe, w miejscowym komisariacie Policji. W wiarygodny sposób przedstawia relacje pomiędzy funkcjonariuszami i ich rodzinami, aspekty konfliktu z ludnością romską oraz zasady funkcjonowania takiej społeczności.
Przyznać muszę, że pochłonąłem ten kryminał niczym świeżutką bułeczkę i cieszyłem się, bo autor wiele razy mnie zadziwił swoimi pomysłami. Akcja nie zwalniała ani na chwilę i powodowała ciekawość, która nakazywała jak najszybsze dotarcie do zakończenia, które w pewien sposób mnie wzruszyło a także zaskoczyło.
Chociaż w powieści tej można odnaleźć błędy dotyczące formalności służbowych policjantów, wykonywanych na miejscach zdarzenia i w samym komisariacie, myślę, że mogę to jeszcze wybaczyć autorowi. Fakt, że to dopiero druga książka Pana Chmielarza, zmusza mnie do tego, abym darował takie niedociągnięcia i ocenił tę książkę jako bardzo dobrą. Jednak przy następnej, na którą oczywiście będę czekał, nie będę już taki wyrozumiały.
Ocena: 5/6

Przy okazji lektury pierwszej powieści Wojciecha Chmielarza zatytułowanej „Podpalacz”, wiedziałem, że mam do czynienia z autorem, który swoim debiutem udowadnia, że nie jest pisarzem tuzinkowym, a jego bohaterowie są tymi, o których się długo pamięta i czeka na ich kolejne przygody. Pierwsza powieść nie była może tak bardzo porywająca, ale widać było po niej, że autor wie...