Każda książka, w której pojawia się prokurator wzbudza moje zainteresowanie i tym razem też nie było inaczej. Takie, z mojej strony, skrzywienie, fetysz czy uwielbienie. Więc tak się składa, że czytałam już o sarkastycznym prokuratorze, prokuratorze nieudaczniku czy prokuratorze seksiście, ale tym razem dostałam po prostu durnia bez moralnego kręgosłupa! Ja zwyczajnie na miejscu prokuratorów bym się obraziła, albo co najmniej poczuła urażona. Sam fakt, że ktoś kto domniemywa, iż popełnił zbrodnię jako nastolatek, a wybiera taki a nie inny zawód musi być pozbawiony skrupułów czy wyzbyty wszelkiej moralności tudzież zwykłej przyzwoitości. No, ale w sumie mógł też wstąpić na dobrą drogę po to aby naprawić wyrządzone kiedyś tam krzywdy. Skądże! Dalej jest zwykłym chamem, tylko ubranym w garnitur z legitymacją dającą władze. Nie wiem co autor chciał przez to pokazać, bo jedyne co mu się udało to fakt, że prywatny detektyw Wolski przy prokuratorze Górniku wypada niczym święty. Wolski jedynie daje się poznać jako zwykły dupek, ale powiedzmy, że działający na granicy prawa, podczas gdy ten co ma jej strzec przekracza ją nader chętnie. Mało tego, myśli jakby tu ukryć swoje postępki z wykorzystaniem swojego stanowiska i nie dać się złapać. Błagam to się kupy d**y nie trzyma! Drogi autorze, czasem takie detale potrafią zepsuć odbiór całej książki, po mimo najlepszej fabuły.
Autor mataczy i przeinacza fakty, żeby potem zaskoczyć widza, ale według mnie efektu nie osiągnął. Mało tego, albo ja przegapiłam tę "subtelną" wskazówkę co do tożsamości mordercy, albo autor nie miał pomysłu jak naprowadzić bohaterów na właściwe tory i wyskoczył niczym królik z kapelusza z ważnym info ;)
Z całości jednak najbardziej rozbawił mnie rozdział pisany z perspektywy...wrony! że wrona głodna, że wrona przeżyła już 4 lata i kosztowało, ją to sporo przeżyć co odbiło się na jej całym ptasim życiu! Jezus Maria! Czytając to w innej porze roku, pewnie poszłabym uzupełnić żarciem wszystkie karmniki w okolicy. Opis niedoli ptaka zawarty został w książce tylko po to, żeby zwrócić uwagę na dziecięcy tornister i być może się czepiam, ale nie toleruję w książkach takiej głupoty.
Przez całą książkę niezmiennie irytowała mnie żona prokuratora. Rozumiem, że niektóre kobiety spełniają się w roli, powiedzmy gospodyni domowej, ale jej niewiele brakowało, aby rozwijała przed mężem czerwony dywan i całowała ziemie po której stąpał. Parafrazując detektywa Wolskiego: " Pieprzony bandzior, pieprzony prokurator - zabójca i kobieta z córką debilką. Świetne towarzystwo", a mnie trudno się z nim nie zgodzić. Książka ma wysokie oceny na LC, reklamowana jest wszędzie jako najlepszy polski kryminał, a dla mnie to ładnie opakowane g......

Każda książka, w której pojawia się prokurator wzbudza moje zainteresowanie i tym razem też nie było inaczej. Takie, z mojej strony, skrzywienie, fetysz czy uwielbienie. Więc tak się składa, że czytałam już o sarkastycznym prokuratorze, prokuratorze nieudaczniku czy prokuratorze seksiście, ale tym razem dostałam po prostu durnia bez moralnego kręgosłupa! Ja zwyczajnie na...