Pablo Escobar - narkotykowy baron zwany królem kokainy swojego czasu był jednym z najbogatszych ludzi na świecie. Swój ogromy majątek zgromadził dzięki przemytowi narkotyków do USA. W ostatnim czasie jego nazwisko stało się bardziej rozpoznawalne dzięki serialowi Narcos, ukazującemu jego życie i działalność przestępczą, choć od kilku dekad rozpalał wyobraźnię wielu. Obecnie zaś na rynku wydawniczym, nakładem Wydawnictwa Zysk i S-ka ukazała się książka Juana Pablo Escobara - Mój Ojciec Pablo Escobar, która ukazuje życie narkotykowego barona oczami jego syna.

Można sądzić, że o życiu Pablo Escobara powiedziane zostało już wszystko. Być może tak jest, ale opowieść Juana Escobara ma to do siebie, że nie do końca skupia się na wydarzeniach zewnętrznych. W głównej mierze są to opowieści pochodzące z wewnątrz, z prywatnej przestrzeni narkotykowego króla, widziane oczami jego syna. Co ciekawe, historia ta ma jeszcze jeden wymiar, a mianowicie pokazuje równolegle losy rodziny Pablo Escobara. Wydawać się bowiem może, że to on jest najważniejszy i o nim jest ta książka, ale wytrawny czytelnik szybko dopatrzy się dramatu rodziny, która przez sposób życia i decyzje ojca i męża naznaczona została ogromnym piętnem, z którym musiała żyć nawet po jego śmierci.

Wydawać się może także, że jest to próba wybielenia osoby ojca przez syna i próba odkupienia jego grzechów. Przede wszystkim ogromny szacunek należy się autorowi za to że jednak nie poszedł tą drogą, choć w wielu przypadkach można sobie zadawać pytanie o obiektywizm. Czytelnik szybko jednak przekonuję się, że Juan Escobar mówi wprost o zbrodniach ojca i otwarcie je potępia. Od razu można jednak zauważyć ogromny kontrast. Bezwzględny przemytnik, morderca i terrorysta w relacjach rodzinnych jest kochającym mężem, synem i ojcem. To jest też istotą opowieści Juana, który twierdzi, że choć jego ojciec zdolny był do niewyobrażalnego okrucieństwa, darzył swoich bliskich nieskończoną miłością. Oczywiście można sobie zadawać pytanie, czyt takie postępowanie jest formą miłości? Czy ryzykowanie życiem swoich bliskich ma coś wspólnego z poświęceniem dla rodziny? Z punktu widzenia normalnych relacji rodzinnych raczej nie, ale w tej sytuacji należy wziąć poprawkę na pewne uwarunkowania społeczne.

To właśnie te uwarunkowania społeczne zrodziły niejako Pablo Escobara i jemu podobnych. Bieda, korupcja, bandytyzm, to wszystko sprawiło, że pojawił się człowiek, który twardą ręką wprowadził swoje rządy, ale dla jemu posłusznych był także wybawieniem z biedy i niedostatku. Bieda sprawiła, że ludzie z nizin społecznych chętnie przyjmowali możliwość szybkiego zarobku, nawet nielegalnego. Zmusza to do refleksji nad przyczynami zła, pozwala w pewnym stopniu zrozumieć jego mechanizmy, choć w najmniejszym stopniu go nie usprawiedliwia.

Ważnym elementem opowieści Juana Escobara jest także wątek przebaczenia. Książkę tę można w pewnym sensie potraktować jako prośbę o przebaczenie. Czy jednak można wybaczyć coś człowiekowi pokroju Escobara? Na to pytanie nie ma prostej odpowiedzi i tylko rodziny ofiar mogą wypowiadać się na ten temat. Czytelnik może jednak wyrobić sobie własne zdanie na temat tej legendarnej postaci, po lekturze tej książki. Pozwala bowiem zobaczyć człowieka w potworze. Zmusza również do zadania sobie pytania, czy cel uświęca środki i czy poprawienie standardów życie pewnej grupy ludzi może być okupione śmiercią choćby jednego człowieka? Dla wielu odpowiedź jest oczywista, ale dla sporej grupy ludzi z pewnością nie. Polecam.

http://www.mechaniczna-kulturacja.pl/2017/04/moj-ojciec-pablo-escobar-recenzja.html

Pablo Escobar - narkotykowy baron zwany królem kokainy swojego czasu był jednym z najbogatszych ludzi na świecie. Swój ogromy majątek zgromadził dzięki przemytowi narkotyków do USA. W ostatnim czasie jego nazwisko stało się bardziej rozpoznawalne dzięki serialowi Narcos, ukazującemu jego życie i działalność przestępczą, choć od kilku dekad rozpalał wyobraźnię wielu. Obecnie...