"Lala" to powieść o Babci autora, a właściwie jest to historia napisana Babcią, bo książka składa się z jej wspomnień, które autor stara się jedynie uporządkować i podporządkować jakiejś chronologii. Babcia, która jawi się nam tu jako osoba nieco apodyktyczna, bezkompromisowa, ale tez ktoś z wielkim sercem, ktoś kto potrafi opiekować się biednymi, ktoś po prostu lubi ludzi. Nie jest to jedynie historia Lali, jest to próba opisania historii rodziny autora zamkniętej w migawkach wspomnień jego Babci. Mamy tu zwykłe z pozoru nie zawsze ciekawe czy ważne historie, ale w ogólnym zarysie okazują się niezbędne w tej opowieści, przechodzimy wraz z Lalą przez dramatyczne czasy wojenne i później komunizm, ale to wszystko pryszcz. Najpiękniejsza w tej powieści jest miłość wnuka do Babki, jego poświecenie w czasie kiedy ta przestaje panować nie tylko nad ciałem, ale też i nad świadomością. A wszystko napisane jest pięknym, chwilami lirycznym, wysublimowanym językiem. A Jacek Dehnel pokazuje się nie tylko jako dobry słuchacz, dobry pisarz, ale przede wszystkim dobry człowiek.

"Lala" to powieść o Babci autora, a właściwie jest to historia napisana Babcią, bo książka składa się z jej wspomnień, które autor stara się jedynie uporządkować i podporządkować jakiejś chronologii. Babcia, która jawi się nam tu jako osoba nieco apodyktyczna, bezkompromisowa, ale tez ktoś z wielkim sercem, ktoś kto potrafi opiekować się biednymi, ktoś po prostu lubi ludzi....