Przed lekturą tej powieści sięgnęłam po "Słownik mitów i tradycji kultury” Władysława Kopalińskiego, aby zobaczyć, jaka jest etiologia terminu „jednorożec”. Otóż było to zwierzę bajeczne, będące symbolem niewinności, mające jeden róg pośrodku głowy. W średniowieczu przedstawiano go z łbem i korpusem konia, nogami jelenia i lwim ogonem. Jako jedyne zwierzę to odważało się zaatakować słonia. Aby go pojąć myśliwi przyprowadzali młodą dziewicę w pobliżu jego legowiska, a zwierz przybiegał i kładł się i jej stóp. Bajka o nim powstała zapewne z dala od morza, wśród szczurów lądowych, którzy śrubowato żłobkowany siekacz narwala brali za róg jednorożca. Ciekawostka : dwa jednorożce były figurami heraldycznymi podtrzymującymi dawny herb królewski Szkocji, a drugim zwierzęciem na tym herbie pozostał do dziś lew. Nieprzyjaźń między lwem a jednorożcem symbolizowała stosunki anglo-szkockie.
Zajrzałam także pod hasło „Dama z jednorożcem”, otóż jest to cykl sześciu gobelinów przedstawiających Damę obłaskawiającą Jednorożca, (obrazujących symbolicznie zmysły ludzkie; Wzrok, Smak, Węch, Dotyk), wykonanych w końcu XV w. w Turyngii i Brukseli. Gobeliny te zachowały się do naszych czasów i obecnie znajdują się w Museum Cluny w Paryżu.
Powieśc opisuje okoliczności powstania tego wspaniałego dzieła sztuki. Na zlecenie bogatego paryskiego dworzanina królewskiego Jeana de Viste, gobeliny te zaprojektowane zostały przez znakomitego młodego miniaturzystę Nicolasa des Innocent, a wykonane przez Georges'a de la Chapelle, najlepszego tkacza brukselskiego. Na kartach powieści poznajemy rodzinę, dom i warsztat pracy ówczesnych tkaczy, uczestniczymy w skomplikowanym rytuale przenoszenia papierowego projektu na materiał, śledzimy wielomiesięczny, mozolny i arcytrudny proces powstawania tkanin, pracy w której uczestniczy całą rodzina Georges'a : żona, syn, córka, czeladnicy. Jest to fascynująco opisane, po raz pierwszy uświadomiłam sobie jak trudną i mozolna pracą jest tkanie gobelinu (wawelskie arrasy powstały właśnie w Brukseli.
Postacie są barwne,, ciekawe, niebanalne, np. postać Genevieve, żony Jeana de Viste, matki trzech córek, kobiety samotnej, rozczarowanej życiem, porzuconej „psychicznie” przez męża. Wspaniała,
sugestywna jest postać Christine, żony tkacza. Wielką sympatię wzbudza pastelowa, urocza, delikatna Alienor, niewidoma córka tkacza, zakochana w Nicolasie, który ją uwodzi i porzuca.
Proces tworzenia gobelinów, od początkowego pomysłu poprzez wszystkie etapy pracy ma wpływ na życie wszystkich bohaterów. Po ukończeniu u dzieła nie są już tymi samymi ludźmi.
Myślę, że na podstawie tej książki mógłby powstać doskonały, malarski film, podobny w klimacie do „Dziewczyny z perłą”.

Przed lekturą tej powieści sięgnęłam po "Słownik mitów i tradycji kultury” Władysława Kopalińskiego, aby zobaczyć, jaka jest etiologia terminu „jednorożec”. Otóż było to zwierzę bajeczne, będące symbolem niewinności, mające jeden róg pośrodku głowy. W średniowieczu przedstawiano go z łbem i korpusem konia, nogami jelenia i lwim ogonem. Jako jedyne zwierzę to odważało się...