Czekając na nową książkę Pana Roberta odświeżyłam sobie "Pająki..." i zabrałam się za zaległe "17 zwierząt". Zwierzęta tym razem są pretekstem do rozmyślań Pana Roberta nad uniwersalnymi problemami żywota każdego człowieka. Pan Robert z jak zwykle pochyla się nad żyjątkami ale też strzela do nornic, co trudno mi wybaczyć i pogodzić z wizją czułego wszelkiemu drobnemu życiu Pana Roberta. Rehabilituje się stawiając "na zeszyt " wódkę przypadkowej kobiecie spod sklepu. (Na przyszłość ośmielę się doradzić autorowi aby zaprowadził sobie kota - nie dość że wytępi i nastraszy nornice to jeszcze okłady z kotów są najlepszą metodą na zimowe chłody). Pan Robert pokazuje inną twarz również w kontrowersyjnym rozdziale o teorii Darwina - jest to twarz fanatyczna - prawdziwy Doktor Jekyll i Mr Hyde z Pana Roberta wyłażą. Ale bierzemy to na klatę - każdy ma prawo do najdziwniejszych nawet poglądów, tym bardziej jeśli potrafi je uzasadnić ciągiem logicznych argumentów ( nie jest to jednak miejsce na dyskusje z autorem, chcę tylko zwrócić uwagę, że można się podczas lektury zadziwić).
Pożądanie, właściwa miara zamożności oraz ogłoszenie matrymonialne Pana Roberta wyrażone poprzez opowieść o Wilku, cierniu i Pięknej Carewnie to właściwa treść tych opowieści. Nie polecam każdemu - polecam tym, którzy we własnym ogródku lub kuchni dostrzegają ogrom Wszechświata - czego sobie i Wam życzę.

Czekając na nową książkę Pana Roberta odświeżyłam sobie "Pająki..." i zabrałam się za zaległe "17 zwierząt". Zwierzęta tym razem są pretekstem do rozmyślań Pana Roberta nad uniwersalnymi problemami żywota każdego człowieka. Pan Robert z jak zwykle pochyla się nad żyjątkami ale też strzela do nornic, co trudno mi wybaczyć i pogodzić z wizją czułego wszelkiemu drobnemu życiu...