Ostatnimi czasy czytam większość książek z mojej listy ‘do przeczytania’. Jest to o tyle dobre, że nie tylko dopisuję, ale również skreślam, co troszkę napawa optymizmem, choć jest niewspółmierne z pozycjami, których ciągle przybywa. „Klejnot Medyny” również znajdowała się na ter liście. Sama okładka mocno mnie przyciągała, lubię od jakiegoś czasu książki o egzotycznym klimacie, pociąga mnie ta kultura, jej zwyczaje, czy choćby sama poligamia.
„Klejnot Medyny”, to przede wszystkim opowieść o pięknej Aiszy, która w wieku 6 lat zostaje zaręczona z Prorokiem Allaha – Muhammadem. Wtedy też zostaje zamknięta w Pardzie – nie może w ogóle wychodzić z domu ani rozmawiać z rówieśnikami. Tylko jej przyszły mąż ma prawo ją odwiedzać, ale mała wtedy Aisza nie domyśla się, że jest mu przeznaczona. W wieku dziewięciu lat wychodzi za mąż. Jest to dla niej niejako rozczarowaniem, gdyż żyła w przekonaniu, że poślubi swego rówieśnika i przyjaciela z dzieciństwa Safuana. Przenosi się jednak do domu męża, gdzie musi walczyć z innymi żonami o pozycję hatun (pierwszej żony). Do wszystkiego dochodzi problem skonsumowania jej małżeństwa. Z roku na rok, dziewczyna udowadnia mężowi, że jest już kobietą, gdyż ten ciągle traktuje ją bardziej jak córkę.
W książce przewija się motyw Allaha, jako jedynego Boga, czytamy też o wielu wojnach o władzę. Sam Muhammad ciągle musi zmagać się z niewierzącymi, jego żony doznają publicznego upokorzenia, lecz ma też grono wiernych, którzy niezmiennie przychodzą go słuchać i dla nich mężczyzna nigdy się nie poddaje.
Z kartki na kartkę, coraz bardziej poznajemy najmłodszą z żon, widzimy jak dorasta, jak musi się piąć na szczyt rodzinnej hierarchii, jaka musi być silna. Niezmiennie zmaga się też z zazdrością o inne żony w haremie, jest to dla niej sekret, by Muhammad nadal traktował ją jako najważniejszą kobietę w swoim życiu.
W świecie, gdzie kobiety praktycznie nie mają głosu, ciekawe jest to, że mąż, traktuje swoje żony niemalże na równi ze sobą, bardzo szanuje zdanie Aiszy i często polega na jej zdaniu. Smutny bywa fakt, że w owych czasach kobiety służyły tylko do utrzymania domu, dawania swojemu mężczyźnie rozkoszy i powicie mu syna.
W kilku słowach, książka opisuje piękne, ale i trudne czasy, w których należy wziąć sprawy w swoje ręce by coś osiągnąć. Mnie lektura wciągnęła i czytało mi się bardzo przyjemnie, polecam każdemu, kto lubi egzotyczne kraje, troszkę intrygi i ciekawą fabułę.

Ostatnimi czasy czytam większość książek z mojej listy ‘do przeczytania’. Jest to o tyle dobre, że nie tylko dopisuję, ale również skreślam, co troszkę napawa optymizmem, choć jest niewspółmierne z pozycjami, których ciągle przybywa. „Klejnot Medyny” również znajdowała się na ter liście. Sama okładka mocno mnie przyciągała, lubię od jakiegoś czasu książki o egzotycznym...